..............................................................."Η ευημερία της ανθρωπότητας αποτελεί πάντα το άλλοθι των τυράννων".

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

«Πολιτεία που δεν έχει σαν βάση της την παιδεία, είναι οικοδομή πάνω στην άμμο».

Αδαμάντιος Κοραής (1748 – 1833)

γιατρός και φιλόλογος, από τους πρωτεργάτες του νεοελληνικού διαφωτισμού.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Σάββατο 23 Δεκεμβρίου 2017

Υπόθεση Ντρέιφους

Υπόθεση Ντρέιφους

Η οξύτητα των ταξικών αντιθέσεων στη Γαλλία εκδηλώθηκε καθαρά στα χρόνια της πολιτικής κρίσης που ξέσπασε στα τέλη του 19ου αιώνα με τη λεγόμενη υπόθεση Ντρέιφους. Στις 22 Δεκέμβρη του 1894 καταδικάστηκε σε ισόβια εξορία στη Νήσο του Διαβόλου (κοντά στη Νέα Καληδονία) ο αξιωματικός του γενικού επιτελείου, Εβραίος στην καταγωγή, Αλφρεντ Ντρέιφους με την κατηγορία πως έκανε κατασκοπία για λογαριασμό της Γερμανίας.
Αν και υπήρχαν πολλά τεκμήρια για την αθωότητα του Ντρέιφους, ωστόσο τα αντιδραστικά στοιχεία που ανήκαν στις ιθύνουσες τάξεις – οι σοβινιστές, οι μιλιταριστές και οι κληρικόφρονες, αντιδράσανε στην αναθεώρηση της καταδικαστικής απόφασης. Η υπόθεση Ντρέιφους χώρισε τη χώρα σε δυο στρατόπεδα. Οπαδοί της αθωότητας του Ντρέιφους, που αποκρούσανε την καμπάνια της αντίδρασης ήταν οι προοδευτικοί άνθρωποι της Γαλλίας – ο Εμίλ Ζολά, ο Ανατόλ Φρανς και άλλοι.
Αλλά και οι αντιδραστικοί κύκλοι της Γερμανίας αντιτάσσονταν στην αποκατάσταση της αλήθειας. «Το καλύτερο από όλα θα ήταν», έγραφε ο υπουργός Εξωτερικών Μπίλοφ στα 1898, «αν η υπόθεση τραβούσε σε μάκρος, αποσυνέθετε το στρατό και σκανδάλιζε την Ευρώπη».
Η κίνηση που άρχιζε ύστερα από την αξίωση για την αναθεώρηση της δίκης, κατέληξε σιγά – σιγά σε αγώνα εναντίον ολόκληρου του αστικού καθεστώτος, σε πολιτική κρίση… «Στην αστική γαλλική δημοκρατία» έγραφε αργότερα ο Λένιν, «ήταν αρκετή μια τέτοια «ξαφνική» και τόσο μικρή αφορμή όπως αυτή, μια από τις χιλιάδες άτιμες μηχανορραφίες της αντιδραστικής στρατοκρατίας (η υπόθεση Ντρέιφους) για να φέρει το λαό στα πρόθυρα του εμφυλίου πολέμου!».
Μια μερίδα των Γάλλων σοσιαλιστών, οι γκεντιστές, έδειξαν πλήρη αδιαφορία για την υπόθεση, γιατί εκτίμησαν ότι ήταν άσχετη με την εργατική τάξη. Μια άλλη μερίδα σοσιαλιστών, με επικεφαλής τον Ζαν Ζορές, πρωτοστάτησε στον αγώνα για την αθώωση του Ντρέιφους. Αλλά ο Ζορές ξεχνούσε συχνά την ανεξάρτητη ταξική θέση του προλεταριάτου στον αγώνα που είχε αρχίσει.
Οι πιο ονομαστοί εκπρόσωποι της αστικής τάξης της Γαλλίας αντελήφθησαν ότι η εξέλιξη της πολιτικής κρίσης ήταν δυνατόν να καταλήξει σε πολύ δυσάρεστες για τους ίδιους συνέπειες. Γι’ αυτό προχώρησαν σε υποχωρήσεις στο ζήτημα της προσωπικής τύχης του Ντρέιφους, για να σπάσουν το δημοκρατικό κίνημα. Σ’ αυτή την επιχείρηση χρησιμοποίησαν και έναν σοσιαλιστή, το Μιλεράν, που μπήκε στην κυβέρνηση.
Το 1906 ο Αλφρεντ Ντρέιφους αποκαταστάθηκε πλήρως, ενώ η γαλλική αστική τάξη κατάφερε με τη βοήθεια των «μιλερανιστών» να ξεπεράσει την κρίση που μάστιζε την Τρίτη Δημοκρατία.
...
Φωτο ανάρτησης: Μεγάλο ρόλο στην αποκάλυψη των πραγματικών περιστατικών της υπόθεσης Ντρέιφους έπαιξε το ανοιχτό γράμμα του Ζολά προς τον πρόεδρο της Γαλλίας Φορ, στην εφημερίδα «Ορόρ», με τίτλο «Κατηγορώ».

Τετάρτη 16 Αυγούστου 2017

16 Αυγούστου του 1936: "Το μίασμα του κομμουνισμού εγένετο παρανάλωμα του πυρός" (To κάψιμο των βιβλίων)...

16 Αυγούστου του 1936: "Το μίασμα του κομμουνισμού εγένετο 
παρανάλωμα του πυρός" (To κάψιμο των βιβλίων)...

Είναι γνωστό ότι από τις πρώτες μέρες της επικράτησής της η δικτατορία του Μεταξά προσπάθησε να μιμηθεί τις ενέργειες του ναζιστικού καθεστώτος, το οποίο είχε σαν πρότυπο.
Εδώ να θυμίσουμε ότι αμέσως μόλις οι ναζί ήρθαν στην εξουσία, στις αρχές του 1933, ανέπτυξαν σε μεγάλη κλίμακα αυτό που είχαν προετοιμάσει μερικά χρόνια πριν, δηλαδή το ολοκληρωτικό πογκρόμ και ενάντια στην τέχνη που δεν πληρούσε τα νοσηρά κριτήριά τους. Τα έργα Εβραίων, μαρξιστών ή ακόμη και πασιφιστών συγγραφέων μπήκαν στο στόχαστρο.

Στο παραπάνω πλαίσιο, από τον Μάρτιο μέχρι και τον Οκτώβριο του 1933 άναψαν φωτιές για το κάψιμο βιβλίων σε 70 πόλεις της Γερμανίας.
Οργανωτής και εκτελεστής του εν λόγω ολοκαυτώματος ήταν η ναζιστική «Γερμανική Φοιτητική Ένωση» (Deutsche Studentenschaft) σε συνεργασία με την «Χιτλερική Νεολαία».
Ακριβώς στην ίδια ρότα κινήθηκε και το καθεστώς της 4ης Αυγούστου. Η φασιστική αντίληψη και η διάθεση να μιμηθεί τον Χίτλερ, οδήγησε τον δικτάτορα Μεταξά σαν σήμερα το 1936 να οργανώσει φιέστες στις κεντρικές πλατείες πόλεων καίγοντας βιβλία που σύμφωνα με το καθεστώς είχαν «ανθελληνικό» περιεχόμενο.
Κι’ ο Μεταξάς δεν είχε κανένα πρόβλημα στο να μην κρατάει ούτε προσχήματα.
Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα ομιλίας του σε φοιτητές του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης, όπου μεταξύ άλλων είχε πει: «Σας απαγορεύω να έχετε διαφορετικές ιδέες από αυτές του Κράτους. Σας ζητώ όχι μόνο να έχετε τις ίδιες ιδέες, αλλά να πιστεύετε σ’ αυτές και να δουλεύετε γι’ αυτές με ενθουσιασμό. Αν κάποιος από σας έχει διαφορετικές ιδέες, καλύτερα να μείνει αμόρφωτος».
Εδώ να συμπληρώσουμε ότι η ιεραρχία της επικρατούσης θρησκείας όχι μόνο δεν αντέδρασε σ αυτές τις ιεροεξεταστικές πρακτικές που γύριζαν τη χώρα στο Μεσαίωνα, αλλά βρέθηκαν και λαϊκά στελέχη της που ζητούσαν να ριφθούν στην πυρά και άλλα βιβλία «βλασφήμων και αθέων συγγραφέων».
~~~~~~~~~~~~
Παρακάτω παραθέτουμε αποσπάσματα από το καλό βιβλίο του δημοσιογράφου και συγγραφέα Σπύρου Κουζινόπουλου «Μελανές κηλίδες στην ιστορία της Θεσσαλονίκης»:

..."Μία από τις πρώτες ενέργειες της δικτατορίας, δώδεκα ημέρες μετά την κατάλυση της δημοκρατίας, ήταν να προχωρήσει στο κάψιμο βιβλίων σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας. Σε μίμηση του παραδείγματος αντίστοιχων ενεργειών του ναζιστικού καθεστώτος, χιλιάδες βιβλία με προοδευτικό και δημοκρατικό περιεχόμενο, Ελλήνων και ξένων συγγραφέων, ρίχτηκαν στην πυρά σ’ εκείνες τις μεσαιωνικού χαρακτήρα «τελετές».
Η «πρόβα τζενεράλε» σημειώνεται στην Αθήνα, στις 8 Αυγούστου, τέσσερις μόλις ημέρες μετά την επιβολή της δικτατορίας, στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Την πρωτοβουλία, σύμφωνα με τις εφημερίδες της εποχής, είχε ομάδα «εθνικοφρόνων φοιτητών».

Το μαζικό όμως κάψιμο «αντεθνικών», αριστερών και κομμουνιστικών βιβλίων, λαμβάνει χώρα οργανωμένα σε διάφορες πόλεις της χώρας, στις 16 Αυγούστου του 1936.
Στην Αθήνα, η «γιορτή» γίνεται μπροστά στους Στύλους του Ολυμπίου Διός και στα Προπύλαια, ενώ στον Πειραιά, τα βιβλία παραδίδονται στην πυρά στο Πασαλιμάνι, και μάλιστα με προσκλήσεις προς τους νέους της εποχής να συμμετάσχουν στην …»τελετή».
Έλεγε η σχετική ανακοίνωση: «Η Εθνική Φοιτητική Νεολαία Πειραιώς προβαίνουσα εις την εξαφάνισιν δια πυράς ολοκλήρου σειράς κομμουνιστικών εντύπων την προσεχή Κυριακήν και ώραν 8 μ.μ. και εν τη πλατεία Πασαλιμανίου Πειραιώς, προσκαλεί άπαντας τους εθνικόφρονας νέους, όπως προσέλθουν εν τη πλατεία Τερψιθέας 7μμ ίνα εν σώματι μεταβούν και συμμετέχουν εις την τελετήν».

///// Η «φιέστα» της Θεσσαλονίκης
Η μεγαλύτερη «φιέστα» θα στηθεί στη Θεσσαλονίκη, δίπλα στο Λευκό Πύργο. Από την προηγούμενη ημέρα, οι ελεγχόμενες πλέον από το καθεστώς εφημερίδες δημοσιεύουν σχετική προαναγγελία και μάλιστα πρωτοσέλιδα: «Τεράστια πυρά θα εξαγνίσει αύριον την πόλιν από το μίασμα των ερυθρών εντύπων», διατυμπανίζει στην κορυφή της πρώτης σελίδας, στις 15 Αυγούστου του 1936, η εφημερίδα της Θεσσαλονίκης «Το Φως».
Η ίδια εφημερίδα δημοσίευε ανακοίνωση της Αστυνομικής Διεύθυνσης Θεσσαλονίκης, σύμφωνα με την οποία: «κατόπιν διαταγής του Γ΄ Σώματος Στρατού, την 16ην τρέχοντος, ημέραν Κυριακήν και ώραν 19ην, θέλει λάβει χώραν καταστροφή δια πυρός κατασχεθέντων κομμουνιστικών βιβλίων και εντύπων εις την πλατείαν του Λευκού Πύργου, εις ήν εκλήθησαν να παραβρεθώσι αι εθνικιστικαί οργανώσεις […]».

Τα βιβλία που επρόκειτο να καούν, όπως έγραφε το πρωί εκείνης της μέρας η εφημερίδα «Νέα Αλήθεια», είχαν κατασχεθεί από τα βιβλιοπωλεία της πόλης, δημόσιες και ιδιωτικές βιβλιοθήκες και άλλους χώρους. Επίσης, στις εφημερίδες δημοσιευόταν και ανακοίνωση της φασιστικής οργάνωσης ΕΕΕ , σύμφωνα με την οποία καλούνταν οι ακροδεξιοί φοιτητές να πάρουν μέρος στην τελετή «προκειμένου να παρακολουθήσωσι την καύσιν των κομμουνιστικών βιβλίων και εντύπων με τα οποία εδηλητηρίαζαν την ελληνικήν ψυχήν, χρησιμοποιούντες τας εις αυτά αναπτυσσομένας αντιεπιστημονικάς θεωρίας των Μάρξ, Λένιν και των λοιπών ανατροπέων και καταστροφέων της ανθρωπότητος».
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της επόμενης ημέρας, μετά την ομιλία του τριεψιλίτη φοιτητή Παναγιωτόπουλου, που κραυγάζει, «[…] ρίχνομεν εις τας φλόγας το μίασμα αυτό της σκέψεως και της ψυχής του Έθνους, γεγονός που θα σημάνει την ανύψωσιν του Έθνους από την ηθική σκλαβιά εις την οποία συνέτειναν και τα βιβλία αυτά», τη φωτιά ανάβει ένας άλλος ακροδεξιός φοιτητής, ο Σαρρής. Και τότε «[…] ένα πύρινο φίδι σχηματίζεται και ακαριαίως το πυρ μεταδίδεται εις τα κομμουνιστικά έντυπα».
Πρωτοσέλιδη φωτογραφία από την αποτρόπαιη αυτή εκδήλωση του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου, που σ’ ό,τι αφορά τη δίωξη των ιδεών αντέγραφε επακριβώς τα χιτλερικά πρότυπα, δημοσίευσε και η εφημερίδα «Μακεδονία».
Στο σχετικό ρεπορτάζ της ανέφερε ότι ο αριθμός των βιβλίων που κάηκαν εκείνη την ημέρα μπροστά στον Λευκό Πύργο, ξεπερνούσε τα 10.000.
Η έννοια του «κομμουνιστικού εντύπου» ερμηνευόταν από το καθεστώς κατά το δοκούν. Συμπεριλαμβάνονταν σ’ αυτά ακόμα και σχολικά βιβλία, όπως «Τα ψηλά βουνά» του Ζαχαρία Παπαντωνίου, καθώς και βιβλία των οποίων είχε απαγορευτεί επίσημα η σχολική διδασκαλία: η «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, ο «Επιτάφιος» του Περικλή, η «Πολιτεία» του Πλάτωνα, και έργα του Θουκυδίδη και του Ξενοφώντα. Γενικά, από το καθεστώς είχαν απαγορευτεί περισσότεροι από 445 τίτλοι βιβλίων.
Στην πυρά παραδόθηκαν, επίσης, πολλά έργα νέων τότε Ελλήνων συγγραφέων, όπως η «Ζωή εν τάφω» του Στρατή Μυριβήλη, έργα του Ανδρέα Καρκαβίτσα, του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, αλλά και πολλοί τίτλοι ξένων συγγραφέων: το συνολικό έργο του Καρλ Μαρξ, η Καταγωγή των ειδών του Δαρβίνου, έργα του Σίγκμουντ Φρόιντ, του Τζορτζ Μπέρναρντ Σο, του Ανατόλ Φρανς, του Χάινριχ Χάινε, του Μαξίμ Γκόρκι, του Λέον Τολστόι, του Φιοντόρ Ντοστογέφσκι, του Γκαίτε κ.ά."...

Πηγή: http://tsak-giorgis.blogspot.gr/
~~~~~~~~~~
Δείτε και αυτό από τον "Ημεροδρόμο":
Το κάψιμο βιβλίων και τα «ιδανικά» της Χρυσής Αυγής
http://www.imerodromos.gr/xrysh-aygi-metaxas/

Τετάρτη 28 Ιουνίου 2017

Η Μυστική Ιστορία της CIA - έλεγχος του νου





2008 ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ The Secret History of CIA - Mind Control ΕΝΣΩΜΑΤΩΜΕΝΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΥΠΟΤΙΤΛΟΙ
ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΝΟΥ -Mind Control (ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ)


http://www.youtube.com/watch?v=Icrg5x...
Στο απόγειο του Ψυχρού Πολέμου, η CIA ξεκίνησε ένα άκρως απόρρητο ερευνητικό πρόγραμμα, το οποίο εξέθεσε τους Αμερικάνους σε βιολογικούς παράγοντες, παραισθησιογόνα και ψυχολογικές τεχνικές που αποσκοπούσαν στην εκμάθηση της τέχνης του ελέγχου του νου. Ολόκληρες πόλεις στην Αμερική μολύνθηκαν με βακτήρια, εκθέτοντας εκατομμύρια σε μικρόβιακό πόλεμο . Το ντοκυμαντέρ εξετάζει το τι συνέβη, ρίχνοντας φως στην έρευνα μιάς καλύτερης κατανόησης της πλήρους αυτών των ενοχλητικών πειραμάτων.

Τρίτη 27 Ιουνίου 2017

CIA…”Ο Απόρρητος φάκελος του Ανδρέα”

Ανησυχία των Αμερικανών για Ανδρέα




Παρουσιάστηκε το βιβλίο των Μιχάλη Ιγνατίου και Μάριου Ευρυβιάδη «CIA-O Απόρρητος Φάκελος του Ανδρέα». Το βιβλίο αποτελεί προϊόν μακροχρόνιας έρευνας του δημοσιογράφου και συγγραφέα Μιχάλη Ιγνατίου, καθώς και του καθηγητή Διεθνών Σχέσεων του Παντείου Πανεπιστημίου, Μάριου Ευρυβιάδη, και αποκαλύπτει τον τρόπο, με τον οποίο έβλεπαν τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, Ανδρέα Παπανδρέου, οι ηγεσίες, οι διπλωμάτες και οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, την περίοδο 1965-1995.

Ανησυχία των Αμερικανών για Ανδρέα

Ρίχνοντας «φως» σε αρκετά «σκοτεινά» σημεία της πολιτικά ταραγμένης περίοδου 1964-65, που οδήγησε στο πραξικόπημα του 1967, το βιβλίο εξιστορεί τα πολιτικά πράγματα στην Ελλάδα λίγους μήνες πριν από τις εκλογές του 1981 και μέσα από εκθέσεις, αναφορές και τηλεγραφήματα, που αντάλλασαν η αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, τις παραμονές των εκλογών του 1981, αναδεικνύει την ανησυχία των ΗΠΑ για την διαφαινόμενη άνοδο του Ανδρέα Παπανδρέου στην εξουσία.
Όπως, προκύπτει από την έρευνα, αυτό που κυρίως τους ανησυχούσε περισσότερο, ήταν πώς θα επηρέαζε η αλλαγή εξουσίας στην Ελλάδα την ευρύτερη περιοχή και ειδικότερα, τι θα μπορούσε να συμβεί, αν η Ελλάδα αποχωρούσε από το ΝΑΤΟ.

Καλύτερα στρατός παρά Ανδρέας!

Μάλιστα, φαίνεται, ότι ανησυχούσαν τόσο, που προτιμούσαν να επέμβει ο στρατός παρά να ανέλθει στην εξουσία ο Ανδρέας Παπανδρέου. Για τρεις ολόκληρες δεκαετίες ήταν τέτοιο το αρνητικό κλίμα που είχε διαμορφωθεί για τον Ανδρέα Παπανδρέου, σε όλα τα κλιμάκια της ηγεσίας των ΗΠΑ-καθώς τον έβλεπαν ως εχθρό για τα συμφέροντά τους στην περιοχή- που χρειάστηκε να περάσουν αρκετά χρόνια για να αποκατασταθούν οι σχέσεις τους και να τον καλέσουν να επισκεφθεί τον Λευκό Οίκο, επί Προεδρίας Μπιλ Κλίντον το 1994, περίπου δυο χρόνια πριν από το θάνατό του.
Κατά την παρουσίαση του βιβλίου μίλησαν οι πρώην Υπουργοί Γιάννης Καψής και Αναστάσης Πεπονής, ο συγγραφέας Νίκος Παπανδρέου- γιος του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Παπανδρέου- καθώς και ο δημοσιογράφος Σταύρος Λυγερός, ενώ διαφωτιστικές για τον τρόπο με τον οποίο συλλέχθηκαν και αναδείχθηκαν οι πληροφορίες που καταγράφονται στο βιβλίο ήταν και οι ομιλίες των δυο συγγραφέων του κ.κ Ιγνατίου και Ευρυβιάδη.
Αίσθηση προκάλεσε η ομιλία, σύντομη αλλά περιεκτική, του συγγραφέα Νίκου Παπανδρέου και γιου του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ.

«Προσπαθούσαν να καταλάβουν την Ελλάδα από τα ουϊσκι του Ανδρέα»

Μεταξύ άλλων επισήμανε ότι οι αναλύσεις των πληροφοριοδοτών του Στέιτ Ντιπέρτμεντ στην Αθήνα, που αφορούσαν τον πατέρα του, «ήταν ψυχαναλυτικές και όχι πολιτικές» και ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «προσπαθούσαν να καταλάβουν την Ελλάδα μέσα από τα πόσα ουίσκι έπινε ο Ανδρέας». Όπως παρατήρησε «θα ήταν καλύτερα το Στέιτ Ντιπάρτμεντ να είχε προσλάβει δυο-τρεις μαρξιστές, προκειμένου να καταλάβουν τι γινόταν στην Ελλάδα το 1960, παρά τους αναλυτές που είχε εκείνη την περίοδο».

«Είναι ψυχοπαθής»

Μάλιστα, αφηγήθηκε προσωπική του εμπειρία, από την περίοδο του 1988, όπου στη διάρκεια ενός γεύματος έτυχε να κάθεται δίπλα του Αμερικάνος βουλευτής, ο οποίος δεν είχε καταλάβει ποιος ήταν, και άρχισε να του λέει ότι «ο Ανδρέας είναι ψυχοπαθής, έχει μανιακή κατάθλιψη, η Μαργαρίτα τον ωθεί να είναι πιο αντιαμερικάνος από ό,τι θέλει να είναι», και όταν τον ρώτησε πού τα άκουσε αυτά, του απάντησε ότι «πριν μπει στο αεροπλάνο του δώσανε την ανάλυση της Ελλάδος», παραδεχόμενος ότι δεν είχε έρθει ποτέ στη χώρα μας.
Ο κ. Παπανδρέου υπογράμμισε ότι το βιβλίο των Ιγνατίου και Ευρυβιάδη έχει πολλές αποκαλύψεις για το πώς έβλεπαν οι Αμερικανοί τον πατέρα του και ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, ενω δεν έκρυψε ότι υπήρχαν ακόμη και σενάρια για τη φυσική εξόντωσή του, τη νύχτα του πραξικοπήματος όταν τραυματίστηκε στην ταράτσα του Ψυχικού και αιμορραγούσε στο γόνατο.
Ο Ανδρέας και η… 17Ν

Αναφερόμενος στο θέμα της 17 Νοέμβρη, υπογράμμισε ότι «οι πληροφορίες της CIA για σχέση Παπανδρέου και ΠΑΣΟΚ με τρομοκράτες δεν επιβεβαιώθηκαν ποτέ» και αναρωτήθηκε «όλοι αυτοί οι Αμερικάνοι από πού αντλούσαν τις πληροφορίες; Από τους άλλους Ελληνες. Ποίοι ήσαν οι Έλληνες που λέγανε ότι η 17 Νοέμβρη είναι ο Ανδρέας; Η ΝΔ, η συντήρηση. Γιατί όλες αυτές οι αναλύσεις για τον Ανδρέα ερχόντανε από κύκλο Αβέρωφ, από κύκλο βασιλιά, τότε δεκαετία του ‘60, `70, `80, αυτοί τους τα λέγανε. Και είχαν πειστεί από τους Έλληνες. Και σημερινοί βουλευτές υπάρχουν ακόμη που τα λένε αυτά», κατέληξε ο κ. Ν.Παπανδρέου.
Από την πλευρά του, ο δημοσιογράφος Σταύρος Λυγερός, αφού σημείωσε ότι πρόκειται για ένα βιβλίο που πραγματικά απόλαυσε, πρόσθεσε ότι «μέσα από τις σελίδες του επιβεβαιώνουμε τις εκτιμήσεις μας για την αμερικανική πολιτική» και παρατήρησε ότι οι σημερινές αποκαλύψεις του Wikileaks αποδεικνύουν ότι η τακτική αυτή εφαρμόζεται και σήμερα από την αμερικανική πολιτική.

Το μεγάλο του αμάρτημα

Αναλύοντας τους λόγους για τους οποίους ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε προκαλέσει την οργή των αμερικανικών μηχανισμών, υπογράμμισε ότι κύρια αιτία ήταν η προσπάθεια του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ να σπάσει τους μηχανισμούς εξάρτησης της Ελλάδας από τις ΗΠΑ διαμορφώνοντας μια εταιρική σχέση. «Αυτό ήταν το μεγάλο του αμάρτημα και αυτό πλήρωσε» υπογράμμισε ο Σταύρος Λυγερός.
Ο πρώην υπουργός Γιάννης Καψής χαρακτήρισε «σπάνιο» και «αποκαλυπτικό» το περιεχόμενο του βιβλίου, επισημαίνοντας, μεταξύ άλλων ότι στις σελίδες του περιγράφεται, η προσπάθεια των μυστικών υπηρεσιών για τη φυσική εξόντωση του Ανδρέα, και σε τελική ανάλυση «αποκαλύπτεται μια υπερδύναμη, που η πολιτική της περιλαμβάνει πραξικοπήματα και πολιτικές δολοφονίες».
Επίσης, υπογράμμισε ότι διαφαίνεται πως «οι διαρροές και το κουτσομπολιό είναι θεσμός στην αμερικανική πολιτική» και πρότεινε τη μετάφραση του βιβλίου στα αγγλικά προκειμένου να διαβαστεί και από Αμερικανούς, προκειμένου να μάθουν και εκείνοι με ποιον τρόπο λειτουργεί η αμερικανική πολιτική.
Με τη σειρά του, ο πρώην Υπουργός Αναστάσης Πεπονής, υπογράμμισε ότι το συγκεκριμένο βιβλίο «αποτελεί πολύτιμο υλικό για να δούμε με ποιες πρακτικές κατέληγαν στα συμπεράσματά τους για τις εξελίξεις στην Ελλάδα, οι Αμερικανοί διπλωμάτες αλλά και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ», σημειώνοντας την αδυναμία τους να προβούν σε έγκυρες εκτιμήσεις για τα γεγονότα στη χώρα μας.
Την παρουσίαση του βιβλίου έκλεισαν με τις ομιλίες τους οι συγγραφείς του Μ.Ιγνατίου και Μ. Ευρυβιάδης, οι οποίοι αφού επισήμαναν -με αφορμή και το ζήτημα των διαρροών πληροφοριών από το Wikileaks- ότι η συλλογή των εγγράφων που παρατίθενται στο βιβλίο τους έγινε με νόμιμο τρόπο και πάντα σεβόμενοι τη σχετική αμερικανική νομοθεσία για τους ερευνητές και την αναζήτηση ντοκουμέντων και αρχείων, ευχαρίστησαν όσους τους βοήθησαν σε αυτή την προσπάθεια.

Μισητός στους αμερικανικούς μηχανισμούς

Η δουλειά του ερευνητή συχνά είναι σαν να περπατά πάνω σε τεντωμένο σχοινί» επισήμανε ο Μ. Ιγνατίου, ενώ αναφερόμενος στον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Παπανδρέου, σημείωσε ότι «για να ήταν τόσο μισητός για τους αμερικανικούς μηχανισμούς, έπρεπε να ήταν μεγάλος πολιτικός». Στο σημείο αυτό, σημείωσε ότι δεν υπήρξε ούτε ένα αμερικανικό έγγραφο κατά τη διάρκεια της έρευνάς τους, που να αφορούσε τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ και να μην είχε επικριτικούς χαρακτηρισμούς για το πρόσωπό του.
Στο ίδιο ύφος και ο Μ. Ευρυβιάδης τόνισε ότι μέσα από την πολύχρονη εμπειρία τους στην έρευνα διδάχθηκαν να είναι προσεκτικοί στα όσα αναφέρουν, προκειμένου, όπως είπε, «να είμαστε σωστοί τόσο απέναντι στους αναγνώστες μας, όσο και απέναντι σε αυτούς που μας βοήθησαν στη συγγραφή του βιβλίου».
Στην παρουσίαση παρευρέθησαν μεταξύ άλλων ο υπουργός Νίκος Σηφουνάκης, οι πρώην Υπουργοί Κώστας Λαλιώτης, Γεράσιμος Αρσένης, οι βουλευτές Δημήτρης Κρεμαστινός, Μιλτιάδης Παπαϊωάννου, ο πρώην Αντιπρόεδρος της Βουλής Παναγιώτης Κρητικός, ο αναπληρωτής Εκτελεστικός Διευθυντής του ΔΝΤ για την Ελλάδα Παναγιώτης Ρουμελιώτης.

____________

~~~~~~~~~~~~~~~

Κριτικές - Παρουσιάσεις
Γιώργος ΠίκουλαςΟ φάκελος της CIA για τον Ανδρέα, "Έθνος", 10.12.2010
Ο ρόλος του Ανδρέα όπως τον είδε η CIA, "Ημερησία", 10.12.2010
Μαύρο πρόβατο για τις ΗΠΑ ο Ανδρέας τη δεκαετία του '80, "Ελευθεροτυπία", 10.12.2010
Λάμπρος Σταυρόπουλος«Καλύτερα ο στρατός παρά ο Παπανδρέου», "Το Βήμα", 5.12.2010
Αριστοτελία ΠελώνηΗ αντιπαπανδρεϊκή ψύχωση των ΗΠΑ, "Τα Νέα", 4.12.2010
Αλεξία ΤασούληΆγνωστα έγγραφα της CIA για τον Ανδρέα, "Realnews", 4.12.2010
Ο απόρρητος φάκελος της CIA για τον Ανδρέα, "Ημερησία", 4.12.2010

CΙΑ: Ο απόρρητος φάκελος του Ανδρέα Παπανδρέου

  ΣΥΓΧΡΟΝΗ  ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΙΣΤΟΡΙΑ  

«Η εκλογή του σοσιαλιστή ηγέτη Ανδρέα Παπανδρέου τον ­Οκτώβριο του 1981 ήταν πηγή ενδόμυχης ανησυχίας για το σώμα των Ελλήνων αξιωματικών, το οποίο είναι πολιτικά συντηρητικό, έντονα φιλοδυτικό και κληρονόμος μιας μακράς παράδοσης πολιτικών παρεμβάσεων. (…)

Η νίκη του θορύβησε τους Έλληνες αξιωματικούς, οι περισσότεροι ­από τους οποίους ήλπιζαν ότι θα επανεκλεγόταν το συντηρητικό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Οι ένοπλες δυνάμεις –που έχουν μακροχρόνια παράδοση επεμβάσεων στην πολιτική ζωή– ­ανησυχούσαν για την αυξανόμενη δημοτικότητα του ΠΑΣΟΚ [και του Παπανδρέου] και η σκληρή προεκλογική ρητορική του πρωθυπουργού είχε ως μοναδικό αποτέλεσμα να αυξήσει τις επιφυλάξεις τους». Από απόρρητο έγγραφο της CIA, Απρίλιος 1983
Επικίνδυνος, απρόβλεπτος, παρανοϊκός, καιροσκόπος, πανούργος, αλλοπρόσαλλος, παθολογικός ψεύτης. Μερικοί μόνο από τους χαρακτηρισμούς που επί τρεις δεκαετίες επιφύλασσαν σε απόρρητα τηλεγραφήματα και εκθέσεις αμερικανοί αξιωματούχοι, διπλωμάτες και το σύνολο των μυστικών υπηρεσιών για τον Ανδρέα Παπανδρέου. Για την πλειονότητα όσων έπαιρναν αποφάσεις στο αμερικανικό σύστημα, ή βρίσκονταν σε θέση να τις επηρεάζουν, o Ανδρέας έπασχε από νεύρωση διπλής ταυτότητας και η αντιαμερικανική ρητορική του ήταν ψυχωτική…
Η ειρωνεία είναι…
ότι- όπως αποδεικνύουν ο Μιχάλης Ιγνατίου και ο Μάριος Ευρυβιάδης στο βιβλίο τους «CΙΑ: Ο απόρρητος φάκελος του Ανδρέα» (κυκλοφορεί σε λίγες ημέρες από τις Εκδόσεις Λιβάνη) φέρνοντας στο φως απόρρητες εκθέσεις και τηλεγραφήματα των Αμερικανών- η ψύχωση τελικά ήταν μάλλον αμερικανική. Ο αντιπαπανδρεϊσμός διήρκεσε όσο και η πολιτική πορεία του Ανδρέα. Και διακρίθηκε από τρομακτική συνέπεια, καθώς ακόμη και λίγες ημέρες πριν από τον θρίαμβο του ΄81 οι Αμερικανοί εκτιμούσαν πως η άνοδος του Ανδρέα θα προκαλούσε νέο πραξικόπημα στην Ελλάδα! Η αμερικανική ευθυκρισία στα χειρότερα της, η υπεραπλούστευση στα καλύτερά της…

«Να συμπεριφερθούμε στην Ελλάδα όπως σε μια ριζοσπαστική τριτοκοσμική χώρα»

Σαν να μην είχε περάσει μια μέρα από το 1967. Τότε που ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Ντιν Ατσεσον, αρθρογραφώντας στους «Νew Υork Τimes» είχε αποκαλέσει τον Γεώργιο και τον Ανδρέα Παπανδρέου «ο τρελός γέρος και το νεαρό κάθαρμα». Η αντιπάθεια των περισσότερων αμερικανών αξιωματούχων απέναντι στον Γεώργιο και τον Ανδρέα Παπανδρέου που συχνά έφθανε σε σημείο φανατισμού- σε όλη τη διάρκεια της ταραγμένης δεκαετίας του ΄60-ήταν λίγο- πολύ γνωστή.
Αυτό που είναι λιγότερο γνωστό και το αναδεικνύουν δύο έμπειροι ερευνητές, μυημένοι στα αμερικανικά πρόσωπα και πράγματα- ο γνωστός δημοσιογράφος Μιχάλης Ιγνατίου και ο Μάριος Ευρυβιάδης, διδάσκων Διεθνείς Σχέσεις στο Πάντειο Πανεπιστήμιο- είναι ότι οι μυωπικές αγκυλώσεις των Αμερικανών απέναντι στον Ανδρέα Παπανδρέου διατηρήθηκαν μέχρι το τέλος. Προφανώς οι συγγραφείς δεν επιλέγουν τυχαία να αρχίσουν το βιβλίο από τη συνάντηση που είχε ο Ανδρέας με τον Μπιλ Κλίντον στον Λευκό Οίκο τον Απρίλιο του 1994. Ο Ανδρέας είναι ταλαιπωρημένος μετά την πτώση του και την επιστροφή του, συγκινημένος που βρίσκεται στις ΗΠΑ, αλλά με φανερά τα σημάδια της σωματικής κατάρρευσης που ερχόταν. 
Αυτό ωστόσο δεν εμπόδισε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και την αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα να ετοιμάσουν ένα βιογραφικό που δεν ήταν καθόλου κολακευτικό και συμπύκνωνε κάθε αρνητική αμερικανική άποψη που είχε εκφραστεί για τον Ανδρέα ήδη από το ΄60. Περιγραφόταν ως «ο απόλυτος καιροσκόπος, ικανός να αλλάξει γρήγορα συμμαχίες και θέσεις αν αυτό εξυπηρετεί τα πολιτικά του συμφέροντα… Μπορεί να είναι γοητευτικός και λογικός σε ιδιωτικές συζητήσεις, αλλά μπορεί στη συνέχεια να αγνοήσει υποσχέσεις ή δεσμεύσεις». Ηταν ο άνθρωπος που «μπορεί να αντιπροσωπεύει τα πάντα για όλους τους ανθρώπους». Το προφίλ. 
Το αμφιλεγόμενο προφίλ του Ανδρέα που οικοδόμησαν οι Αμερικανοί τη δεκαετία του ΄60 αναπαράχθηκε, εμπλουτίστηκε και αποτέλεσε τη βάση οποιασδήποτε μετέπειτα εκτίμησης, είτε των αμερικανών διπλωματών είτε των μυστικών υπηρεσιών. Οι Αμερικανοί τον ανέφεραν ως κακό παράδειγμα ακόμη και σε συζητήσεις με ξένους ηγέτες. Οπως γράφουν οι Ιγνατίου και Ευρυβιάδης, σε συζήτηση του προέδρου Φορντ το 1975 με τον σάχη της Περσίας ο Ανδρέας περιγράφεται ως «επικίνδυνος άνδρας», ενώ σε ανάλογη συνάντηση με τον γερμανό καγκελάριο Χέλμουτ Σμιτ, ο Φορντ τον περιγράφει ως «κακή επιρροή» και ο Σμιτ ως «πολύ επικίνδυνο» αλλά και «πολύ επιδέξιο». Το 1976 ο υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Μπίτσιος σε συνάντηση με τον Φορντ λέει ότι ο Ανδρέας «αποκαλεί τον εαυτό του σοσιαλιστή, αλλά είναι εξτρεμιστής», ενώ ο υπουργός Εξωτερικών Χένρι Κίσινγκερ που είναι παρών χαρακτηρίζει τη Μαργαρίτα Παπανδρέου «πολύ αντιαμερικανίδα» και λέει πως «μοιάζει με τους στασιαστές του Μπέρκλεϊ τη δεκαετία του 1960».
Νωρίτερα, ο αμερικανός διπλωμάτης Τζον Οουενς (είχε υπηρετήσει στη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα και σε αρμόδιες διευθύνσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ), είχε οικοδομήσει το «παρανοϊκό» προφίλ του Ανδρέα πάνω σε ψυχαναλυτική ερμηνεία των χαρακτηριστικών του. Μιλούσε για «αυτοαναιρούμενη συμπεριφορά, εξαιτίας της οποίας επέμενε πεισματικά στη δική του πορεία και συνέβαλλε στην προσωπική του ήττα και στην ήττα των σημαντικών μέτρων τα οποία προάσπιζε. Φαίνεται ότι πραγματοποιώντας κατά μέτωπο σφοδρές επιθέσεις εναντίον δυνάμεων που η λογική του έλεγε ότι δεν μπορεί να τις νικήσει, ο Ανδρέας ενεργούσε κάτω από έναν εσωτερικό ψυχαναγκασμό να ωθεί τα πράγματα προς τα εμπρός μέχρι να τον σταματήσουν». Κατέληγε ότι ο Ανδρέας έπασχε από ψυχαναγκαστική νεύρωση: «όσο περισσότερο οι αντίπαλοί του αντιδρούσαν στις υπερβολές του τόσο περισσότερο σκληρή ήταν η αντεπίθεσή του». (σελ. 66, 67).
Αυτοπεποίθηση. Τον Μάρτιο του 1982 και αφού ο Α. Παπανδρέου είχε αναλάβει την εξουσία, οι Αμερικανοί έκαναν μια διαφορετική αποτίμηση. Ο αμερικανός πρεσβευτής στην Αθήνα Μόντιγκλ Στερνς έκανε προσπάθεια να τον εμφανίσει αλλαγμένο, ενώ σε τηλεγράφημά του καθησύχαζε τους ανωτέρους του ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής βρισκόταν δίπλα του και τον καθοδηγούσε στον… δρόμο της μετριοπάθειας! «Στους τέσσερις αυτούς πολυτάραχους μήνες από την εκλογή του ο Παπανδρέου παραμένει ο κεντρικός πυρήνας της κυβέρνησης. Κινούμενος με μεγάλη αυτοπεποίθηση ο πρωθυπουργός έχει καταστήσει σαφές ότι αυτός έχει τον έλεγχο και αυτός λαμβάνει τις αποφάσεις και ότι Παπανδρέου και ΠΑΣΟΚ είναι ένα και το αυτό». Τα μέλη τα κυβέρνησής του παρουσιάζονταν ως… supporting cast, να έχουν δευτερεύοντα ρόλο, αφού, «εμφανώς βγάζει ο ίδιος όλες τις αποφάσεις, σημαντικές και μη». 
Το 1985 η εικόνα είχε αλλάξει και τα αντιπαπανδρεϊκά σύνδρομα είχαν επανέλθει στον Λευκό Οίκο. Το καθεστώς εμφανιζόταν ως «η πρώτη αντιαμερικανική μαζορέτα», ενώ αναφερόταν πως «αν ο Παπανδρέου επιμένει να συμπεριφέρεται ως μια ριζοσπαστική τριτοκοσμική χώρα, τότε η Ουάσιγκτον πρέπει να αναγνωρίσει πως δεν έχει άλλη επιλογή παρά να συμπεριφέρεται στην Ελλάδα όπως μια ριζοσπαστική τριτοκοσμική χώρα». Ηταν η εποχή που οι Αμερικανοί σκλήρυναν τη στάση τους, λόγω των φιλοσοβιετικών τόνων του Ανδρέα στο ΝΑΤΟ, διαμηνύοντας πως αν δεν άλλαζε στάση σε μια σειρά θεμάτων- συμπεριλαμβανομένων των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα- η αμερικανική οικονομική βοήθεια θα κοβόταν…

Το ΄81 τον προειδοποίησαν να γίνει «μετριοπαθής»…


O φόβος εκλογής του Α. Παπανδρέου πριν από τις εκλογές του 1981 έκανε τους Αμερικανούς να μιλούν για προοπτική αστάθειας και νέου πραξικοπήματος στην Ελλάδα και για καταστροφή για τα αμερικανικά συμφέροντα. Μάλιστα, δεν απέκλειαν να… επέμβει ο στρατός! Αναφερόταν σε τηλεγράφημα της 11ης Μαΐου 1981: «Πιστεύουμε πως ένα πραξικόπημα σχεδόν σίγουρα θα ήταν υπέρ των ΗΠΑ». Και επαναλάμβαναν, όπως κατά τη διάρκεια της χούντας, ότι τα συμφέροντα και οι αμερικανικές βάσεις θα εξυπηρετούνταν καλύτερα από μια δεξιά κυβέρνηση. Τον Ιούνιο του 1981 πλήθαιναν οι πληροφορίες- διέρρεαν από τον ίδιο τον Αβέρωφ- ότι αν ο Ανδρέας έπαιρνε την εξουσία, οι Ενοπλες Δυνάμεις μπορεί να μην τον ακολουθούσαν και ότι ενδέχεται να γινόταν πραξικόπημα. Σε σύσκεψη του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας υπό την προεδρία του Ρόναλντ Ρίγκαν, ο υπουργός Αμυνας είχε πει χαρακτηριστικά: «Σε μερικούς μήνες θα γίνουν εκλογές στην Ελλάδα και αν νικήσει ο Παπανδρέου θα πάρουμε το απόλυτο μηδέν». Θέμα συζήτησης ήταν και το φθηνό αμερικανό πολεμικό υλικό που είχε ζητήσει ο Ευάγγ. Αβέρωφ. Η κυβέρνηση Ράλλη εμφανίζεται από τους Αμερικανούς επισπεύδουσα για την υπογραφή αμυντικής συμφωνίας και την προμήθεια στρατιωτικού υλικού, ελπίζοντας ότι η εξέλιξη θα τη διευκόλυνε προεκλογικά.

Απόπειρα δολοφονίας.

Το σοκ, ωστόσο, το οποίο αξίζει να τύχει περαιτέρω ανάλυσης είναι η πολυσέλιδη απόρρητη έκθεση-εκτίμηση για τις κυοφορούμενες εξελίξεις στην Ελλάδα, την οποία συνέταξε το σύνολο των μυστικών και όχι μόνον υπηρεσιών των ΗΠΑ λίγο πριν από τον θρίαμβο της «αλλαγής» και την οποία αποκαλύπτουν οι συγγραφείς. Το προσχέδιο της έκθεσης του Σεπτεμβρίου του 1981 έπεσε, σύμφωνα με τους συγγραφείς, στα χέρια του Ανδρέα. Αφήνουν μάλιστα να εννοηθεί ότι οι Αμερικανοί σκοπίμως φρόντισαν να τη δει ο Α. Παπανδρέου για να τον προειδοποιήσουν να αλλάξει συμπεριφορά. 
Στην έκθεση γινόταν λόγος μεταξύ άλλων και για ενδεχόμενη επέμβαση του στρατού, «από γενικευμένο πραξικόπημα, οργανωμένο από αξιωματικούς, μέχρι απόπειρα πολιτικής δολοφονίας ή απαγωγή από φιλοχουντικά στοιχεία και τους αποπεμφθέντες συναδέλφους τους». Ενώ οι Αμερικανοί απροκάλυπτα συμπέραιναν πως ακόμη και μια μετριοπαθής κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ θα ήταν «απρόβλεπτος και ενοχλητικός εταίρος» και έκαναν λόγο για εργαλεία «επιβράβευσης και τιμωρίας, που τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Δυτική Ευρώπη είχαν στα χέρια τους, προκειμένου να αποθαρρύνουν τον Ανδρέα»… 
Κατέληγαν πως αν εκείνος ενέδιδε στον ριζοσπαστισμό του, «η Ελλάδα θα αποκτούσε σχεδόν σίγουρα την εμπειρία ενός ακόμη στρατιωτικού καθεστώτος, το οποίο με τη σειρά του θα εισήγε μια διαφορετική, αλλά σοβαρή σειρά προβλημάτων για τη μακροχρόνια πολιτική σταθερότητα της Ελλάδας για τη Δύση». Η υπερδύναμη είχε κάνει σαφές το μήνυμά της.

«Ο Καραμανλής πρόσφερε στη Δύση »


Τον Φεβρουάριο του 1979, κάνοντας ασκήσεις επί χάρτου για το πολιτικό άστρο του Κωνσταντίνου Καραμανλή που φαινόταν να σβήνει, ο αμερικανός πρεσβευτής στην Αθήνα Μακλόσκι έγραφε προς τον υπουργό Εξωτερικών τηλεγράφημα με τις νέες ισορροπίες που διαμορφώνονταν: «Πρόσφερε στην Ελλάδα και στους φίλους της Ελλάδας στη Δύση τεσσεράμισι πολύ καλά χρόνια. Ομως, σύντομα θα γίνει 72 ετών και θα βρεθεί στη δύση της πολιτικής σταδιοδρομίας του. Η Ουάσιγκτον έπρεπε να εκμεταλλευθεί τον Καραμανλή όσο μπορούσε: «Πρέπει να αξιοποιήσουμε την παρουσία του για να εργαστούμε προς την κατεύθυνση της επίλυσης των εκκρεμών προβλημάτων στις εξωτερικές σχέσεις της Ελλάδας. Ουδείς πιθανός διάδοχος του πρωθυπουργού θα διαθέτει το κύρος του και την ικανότητά του να προβεί σε "παραχωρήσεις" στο πλαίσιο των προσπαθειών επίλυσης των δυσκολιών για τα θέματα της επανένταξης στο ΝΑΤΟ και της αντιπαράθεσης με την Τουρκία (σελ. 157). Παρ΄ ότι οι Αμερικανοί δεν έκρυβαν την απογοήτευσή τους για το γεγονός ότι ο Καραμανλής δεν θα παρέμενε στην ηγεσία της Ν.Δ. για να ανακόψει την πορεία του Παπανδρέου προς την εξουσία, ενημέρωναν με ικανοποίηση τους προϊσταμένους τους πως θα διασφάλιζε την εθνική ενότητα από τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας…

Ο «μη χαρισματικός Ράλλης» και το «ενοχλητικό» ΚΚΕ

Πριν από τις εκλογές του 1981 οι Αμερικανοί δεν έκρυβαν ότι προτιμούσαν τον Γεώργιο Ράλλη έναντι του Ανδρέα. Ο αμερικανός πρεσβευτής στην Αθήνα Τζορτζ Μακλόσκι εκτιμούσε ότι ούτε η Ν.Δ. ούτε το ΠΑΣΟΚ θα είχαν ευρεία πλειοψηφία και αργά ή γρήγορα η Ελλάδα θα οδηγείτο σε κυβερνήσεις συνασπισμού και αστάθεια. Παρ΄ όλα αυτά, ο σκιαγράφηση του Ράλλη δεν ήταν καθόλου κολακευτική: «Σε μια χώρα όπου ευδοκιμεί η λατρεία της προσωπικότητας, η προσπάθεια του Ράλλη- είναι κάτι μεταξύ συμπεριφοράς μικροκτηματία γεωργού, άνευ εμπνεύσεως- και η μη χαρισματική προσωπικότητά του συμβάλλουν στην προοπτική περαιτέρω πτώσης της Ν.Δ.». Ιδιαίτερα αρνητικοί ήταν και οι χαρακτηρισμοί για την κομμουνιστική Αριστερά (ΚΚΕ Εξωτ.). 
«Στη Δυτική Ευρώπη, ίσως μόνο στην Πορτογαλία, υπάρχει ορθόδοξο κομμουνιστικό κόμμα τόσο πειθαρχημένο και υποτακτικό στη Μόσχα όσο το ΚΚΕ Εξωτ., το οποίο πήρε σχεδόν μισό εκατομμύριο ψήφους το 1977 και εξέλεξε έντεκα βουλευτές». Σε άλλο τηλεγράφημα του Μακλόσκι αναφερόταν ότι «ανάληψη κυβέρνησης από την κομμουνιστική Αριστερά, νόμιμα ή με άλλα μέσα, προφανώς θα σήμαινε και το τέλος για όλες τις αμερικανικές εγκαταστάσεις εδώ». Ενώ διακρινόταν για «παρενοχλητική σκοπιμότητα». «Το κόμμα συνεργάζεται με το ΠΑΣΟΚ σε δραστηριότητες όπως διαδηλώσεις κατά των αμερικανικών βάσεων, αλλά τους χωρίζει μεγάλη απόσταση σε άλλα πιο γενικά θέματα… Το ΚΚΕ πάντα δρούσε υπό την εξουσία της Μόσχας και έχει παραδοσιακά δραστηριοποιηθεί υπέρ της Σοβιετικής Ενωσης στην Ελλάδα».
_____________

CIA- Ο απόρρητος φάκελος του Ανδρέα.mp4



Ραδιοφωνική συζήτηση με θέμα το βιβλίο «CIA-Ο Απόρρητος Φάκελος του Ανδρέα» των Μιχάλη Ιγνατίου (δημοσιογράφο και ανταποκριτή του Mega από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής) και Μάριου Ευρυβιάδη (Καθηγητής διεθνών σχέσεων στο τμήμα Διεθνών και Ευρωπαικών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου), στην εκπομπή ΑΝΟΙΧΤΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ του Χρήστου Ιακώβου με φιλοξενούμενο τον Μιχάλη Ιγνατίου.

CIA – Ο απόρρητος φάκελος του Ανδρέα Παπανδρέου

The CIA's Confidential Files on Andreas

(Greek) Paperback – February 11, 2012



"CIA, ο απόρρητος φάκελος του Ανδρέα"
Γιατί οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες στοχοποίησαν τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ
Συγγραφέας: Ευρυβιάδης, Μάριος Λ.
Εκδόσεις: Α. Α. Λιβάνη

"Η εκλογή του σοσιαλιστή ηγέτη Ανδρέα Παπανδρέου τον Οκτώβριο του 1981 ήταν πηγή ενδόμυχων ανησυχιών για το σώμα των Ελλήνων αξιωματικών, το οποίο είναι πολιτικά συντηρητικό, έντονα φιλοδυτικό και κληρονόμος μια μακροχρόνιας παράδοσης πολιτικών παρεμβάσεων. Η νίκη του θορύβησε τους Έλληνες αξιωματικούς, οι περισσότεροι από τους οποίους έλπιζαν ότι θα επανεκλεγόταν το συντηρητικό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Οι Ένοπλες Δυνάμεις -που έχουν μια μακροχρόνια παράδοση επεμβάσεων στην πολιτική ζωή- ανησυχούσαν για την αυξανόμενη δημοτικότητα του ΠΑΣΟΚ (και του Παπανδρέου) και η σκληρή προεκλογική ρητορική του Πρωθυπουργού είχε ως μοναδικό αποτέλεσμα να αυξήσει τις επιφυλάξεις τους".

Απόρρητο έγγραφο της CIA, Απρίλιος 1983

~~~~~~~~~~~~~

Κι όμως, η στοχοποίηση ήταν προδιαγεγραμμένη από τότε που ο πρόεδρος Λύντον Τζόνσον είπε στον πρέσβη μας στην Ουάσιγκτον το 1964, τότε που πήγε ο γέρος της Δημοκρατίας προσκεκλημένος στην Αμερική  για επίσκεψη στον Λευκό Οίκο.
Τότε αυτός είπε μέσα στο οβάλ γραφείο εξευτελίζοντας κάθε δημοκρατική αξία και το προεδικό αξίωμα στον πρέσβη μας κ. Μάτσα και τα εξής αδιανόητα!
´Τότε ακούστε με καλά κύριε πρέσβη. Γαμώ το Κοινοβούλιό σας και το σύνταγμά σας. Η Ελλάδα είναι ψύλλος. Η Κύπρος είναι ψύλλος. Αν αυτοί οι δύο ψύλλοι συνεχίσουν να ενοχλούν τον ελέφαντα, ίσως ο ελέφαντας να τους χτυπήσει με την προβοσκίδα του για τα καλά? Εξάλλου ποιος νομίζει πως είναι ο πρωθυπουργός σας σε τελική ανάλυση και άρχισε να μας κάνει κήρυγμα για Κοινοβούλιο, Δημοκρατία και Σύνταγμα. Ισως αυτό το Κοινοβούλιο και το Σύνταγμα να μην διαρκέσουν και πολύ?´.
Ενα βιβλίο με πολύτιμα ντοκουμέντα που δικαιώνουν τον Ανδρέα Παπανδρέου στους τόσο καταναγκαστικούς καιρούς μας!
Η CIA είχε δημιουργήσει τον απόρρητο φάκελο του Ανδρέα Παπανδρέου, διότι είχε κριθεί ως ένα από τα πιο επικίνδυνα πρόσωπα για τα αμερικανικά συμφέροντα στην κρίσιμη περιοχή της Μ. Ανατολής αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο.
Ιδιαίτερα με το κίνημα των αδέσμευτων χωρών του οποίου ήταν ο ιθύνων νους.
Ολη αυτή η ελληνική και διεθνής επικινδυνότητα του Ανδρέα Παπανδρέου είχε διαδοθεί ευρύτατα, ίσως από τις ίδιες τις μυστικές αμερικανικές, αγγλικές, ισραηλινές, ελληνικές και άλλες μυστικές υπηρεσίες με στόχο την παρεμπόδιση του Ανδρέα να κερδίσει την εξουσία στην Ελλάδα.
Χωρίς να το επιτύχουν, διότι τόσο ο ελληνικός λαός, πρωταρχικά, όσο κι άλλοι λαοί που τους καταπίεζε και τους εκμεταλλευόταν ΑΓΡΙΑ η ´πολιτισμένη´ Δύση (με αιχμή του δόρατος την υπερατλαντική Αμερική) είχαν ενεργοποιήσει τις αντιστάσεις του απέναντι στη συνεχή αμερικανική πολεμικότητα.
ΕΝΑΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Ετσι, χαρακτήρισε ο Αμερικανός διπλωμάτης του Ανδρέα Παπανδρέου από τα χρόνια της Ενωσης Κέντρου. Αυτός ο διπλωμάτης γνώριζε τον Ανδρέα προσωπικά και είχε μίσος εναντίον του. Με μια προσωπική αντιπαλότητα που άρχισε από την κρίσιμη περίοδο στην Ελλάδα 1960 – 1966.
Ο διπλωμάτης Οουενς διετέλεσε στην Ελλάδα α) πρόξενος της Αμερικής στη Θεσσαλονίκη το 1960 – 62, β) στέλεχος του πολιτικού τμήματος της Αμερικανικής Πρεσβείας της Αθήνας 1962 – 66, γ) υποδιευθυντής του γραφείου Ελλάδος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ (1966 – 68). Ετσι με όλη αυτή τη μακρά θητεία του στην Ελλάδα είχε άριστη γνώση των ελληνικών πραγμάτων. Είχε παρακολουθήσει τα πάντα στην προ της χούντας κρίσιμη περίοδο της Δημοκρατίας, ως την κατάλυσή της από τους συνταγματάρχες με παρακολούθηση και του πρώτου χρόνου της τυραννίας.

ΟΟΥΕΝΣ, Ο ΔΙΠΛΩΜΑΤΗΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΖΗΜΙΑ
Με αυτά τα δεδομένα αυτός ο διπλωμάτης ήταν ο άνθρωπος που προκάλεσε τη μεγαλύτερη ζημιά στις σχέσεις του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ με την Ουάσιγκτον, σπρώχνοντάς τον στη μακροχρόνια αντιπαράθεσή του με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Βασικά, ο Οουενς πληροφόρησε τότε τις υπηρεσίες του στην Ουάσιγκτον για την προσωπικότητα του Ανδρέα Παπανδρέου γράφοντας, μεταξύ πολλών άλλων (όπως αναφέρουν σε διάφορες σελίδες του βιβλίου τους -κυρίως στις σελίδες 51 – 77), στο βιβλίο τους με τίτλο: ´CIA – Ο απόρρητος φάκελος του Ανδρέα – Γιατί οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες στοχοποίησαν τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ´, οι συγγραφείς Μάριος Ευρυβιάδης, καθηγητής και Μιχάλης Ιγνατίου, δημοσιογράφος.

ΤΟ ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΟ ΚΑΤΑ ΑΝΔΡΕΑ
Σ' αυτές τις σελίδες αναφέρεται ότι ο Οουενς έγραψε: 
1) ´Ωστόσο ο διχασμός στο εσωτερικό του κόμματος επισκιάστηκε από τις αντιπαραθέσεις που ο Ανδρέας προκαλούσε έξω από αυτό με τον ελληνικό πολιτικό κόσμο.
Ο Ανδρέας ενεπλάκη σε μια φαινομενικά περιττή διαμάχη με την Αμερικανική Πρεσβεία σχετικά με τα δικαιώματα μετάδοσης αμερικανικών ραδιοφωνικών εκπομπών στην Ελλάδα, τα οποία είχαν παραχωρηθεί κατόπιν συμφωνίας από προηγούμενη κυβέρνηση και για τα οποία οι ΗΠΑ πρόσφεραν ως αντάλλαγμα στην Ελλάδα, μεγάλο μέρος του ραδιοφωνικού εξοπλισμού της χώρας´.
Παρόλο που δεν χρειάζεται να συζητηθούν εδώ οι λεπτομέρειες, για τον τρόπο με τον οποίο ο Ανδρέας χειρίστηκε το ζήτημα (συμπεριλαμβανομένης και της «διαρροής» στον Τύπο μιας εκδοχής στη διαμάχη που την παρουσιάζει ως τον υπερασπιστή της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας απέναντι στους ξένους) προβλημάτισε τους φίλους του στην Αμερικανική Πρεσβεία, οι οποίοι είχαν υποδεχτεί θετικά την είσοδό του στην πολιτική. Μάλιστα, εξαιτίας αυτής της διαμάχης, ο διευθυντής της Usis στην Αθήνα, που βρισκόταν με άδεια στην Αμερική, αποθαρρύνθηκε να επιστρέψει.

ΔΙΕΔΩΣΑΝ ΟΤΙ ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΤΗ ΧΟΥΝΤΑ 
ΗΤΑΝ Ο ΑΝΔΡΕΑΣ
Ομως, παράλληλα ο Οουενς ήταν η βασική πηγή των ισχυρισμών ότι η επιβολή της ελληνικής δικτατορίας ήταν αποτέλεσμα αντίδρασης στην πολιτική δράση του Παπανδρέου. Στους Ελληνες φίλους του μιλούσε με τα χειρότερα λόγια για τον μετέπειτα πρωθυπουργό της Ελλάδας. Με το χείριστον όλων να αποτελέσει η επιμονή του -με βάση στοιχεία όπως υποστήριζε- ότι ο Παπανδρέου αποτελούσε ψυχιατρική περίπτωση που έχρηζε ψυχιατρικής θεραπείας.
Ακόμα, σε απόρρητο σημείωμά του υποστήριξε την άποψη ότι ´το πρόωρο τέλος της Δημοκρατίας στην Ελλάδα οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στην προσωπικότητα του Ανδρέα Παπανδρέου. Πιστεύω ότι με τις πράξεις του ο Α.Π. δημιούργησε την ψυχολογική ατμόσφαιρα που κατέστησε εφικτό το πραξικόπημα´.
Με τις εμπρηστικές ομιλίες του με τη διχαστική του τακτική μέσα στο κόμμα του αλλά και με τις επιθέσεις του εναντίον του βασιλιά, των συντηρητικών κομμάτων, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και του ελληνικού κατεστημένου, ο Ανδρέας Παπανδρέου διέγειρε τους φόβους των αντιπάλων του       -και υπήρχαν πολλοί- ότι μια εκλογική νίκη της Ενωσης Κέντρου, που θα της επέτρεπε να διαδραματίσει μείζονα ρόλο στη διακυβέρνηση της χώρας, θα είχε ως συνέπεια να δημιουργηθεί στην Ελλάδα μια αφόρητη κατάσταση.

ΕΦΟΒΟΥΝΤΟ ΡΙΖΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ
Παρόλο δε που ο Ανδρέας είχε αναφερθεί επανειλλημένα το όραμά του για μία "Νέα Ελλάδα" οι εχθροί του θεωρούσαν ότι τα αρνητικά στοιχεία της προσωπικότητάς του υποσχόταν μόνο διχόνοια, καταστροφή και σύγχυση.
Ακόμα είχε αναφέρει ότι: ´Ασφαλώς ο Ανδρέας έκανε ό,τι ήταν δυνατό για να διεγείρει τους φίλους των αντιπάλων του´.
Με την άρνησή του να συμβιβαστεί ή να αποδεχτεί διακανονισμούς με τις συνεχείς αναφορές του σε συνωμοσίες και μηχανορραφίες, με τους ισχυρισμούς του ότι μια νίκη των πολιτικών του δυνάμεων δεν θα ήταν απλώς ένας εκλογικός θρίαμβος, αλλά θα είχε ως αποτέλεσμα έναν ριζικό μετασχηματισμό στην ελληνική πολιτική ζωή.

Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
Ο Οουενς ´κυνηγούσε´ με μυστικές εκθέσεις του τον Ανδρέα Παπανδρέου από το 1964 έως το 1990. Είχε γίνει ο εφιάλτης του, η CIA που τον απειλούσε.
Παρά το γεγονός ότι είχαν γίνει, κάποιο ζαμάνι, φίλοι?
Ομως, όταν έγινε υπουργός στην κυβέρνηση του πατέρα του, άρχισε να αλλάζει συμπεριφορά. Για να διαχωριστούν οι δρόμοι τους. Για να γίνει ο Οουενς σκληρός εχθρός του. Για να προσθέτει συνεχώς δικές του εκθέσεις και καταγγελίες, για να ´χοντραίνει´ ο φάκελος της CIA κατά Παπανδρέου.
Ομως, η συνεχής καταδίωξη και κατασυκοφάντηση του Ανδρέα Παπανδρέου δεν περιορίστηκε στην προδικτατορική κρίσιμη εποχή, αλλά συνεχίστηκε, ως ανηλεής καταδίωξη, σε όλη τη μαύρη διδακτορική περίοδο, όπου ο Ανδρέας είχε φυλακιστεί στις φυλακές Αβέρωφ, με την έκρηξη του στρατιωτικού πραξικοπήματος για να του δοθεί αμνηστία (με πολλές διεθνείς παρεμβάσεις τον Δεκέμβρη του 1967 με επιθυμία του τότε προέδρου Λύντον Τζόνσον).
Βέβαια,ο Ανδρέας έφυγε από την Ελλάδα για να κινητοποιήσει τη φιλελληνική κοινή γνώμη Ευρώπης, Καναδά, Αμερικής κ.λπ. ιδρύοντας το ΠΑΚ.

ΠΑΡΑ ΤΟ ΓΑΜΩ ΤΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΤΖΟΝΣΟΝ 
ΑΥΤΟΣ ΖΗΤΗΣΕ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ
Σ? αυτή την περίοδο ´λυτοί και δεμένοι´ των διεθνών μυστικών υπηρεσιών παρακολουθούσαν τις κινήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου, του οποίου η ζωή κινδυνεύει (όπως κινδύνευε και στην Ελλάδα) από την περίοδο του ´Ασπίδα´ και των μετέπειτα εξελίξεων. Σε βαθμό που ο Ανδρέας να έχει και ο ίδιος ´αρματωθεί´ προσωπικά με όπλα.
Τα οποία, βέβαια, δεν του χρησίμευσαν, όταν έγινε το πραξικόπημα και η χούντα έσπευσε να τον συλλάβει?
Για να κινδυνεύει, πραγματικά, με εκτέλεσή του.
Τότε, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Λύντον Τζόνσον, είχε δώσει εντολή για την αποφυλάκισή του οι πράκτορες της CIA στην Ελλάδα αλλά και οι ανώτεροι αξιωματούχοι των μυστικών υπηρεσιών, όπως ο Γκας Λάσκαρης Αβρακότος, δεν έκρυψαν ποτέ την αντιπάθειά τους για τον Α. Παπανδρέου, την οποία και δημοσιοποίησαν.

ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΕΝΤΟΛΗ ΤΖΟΝΣΟΝ ΠΑΡΟΛΙΓΟ ΝΑ ΕΚΤΕΛΕΣΟΥΝ ΤΟΝ ΑΝΔΡΕΑ
Συγκεκριμένα (όπως αναφέρεται στις σελίδες 77 – 80 του βιβλίου) αυτός ο τρομερός Αβρακότος με εντολή του προέδρου Λύντον Τζόνσον ενημέρωσε τους συνταγματάρχες για την επιθυμία του Αμερικανού προέδρου για αποφυλάκιση του Παπανδρέου. Κυνικά, όμως, αυτός τους εξέφρασε την επίσημη θέση, συνεβούλευσε, παράλληλα, τους δικτάτορες – πραξικοπηματίες, να τον ΣΚΟΤΩΣΟΥΝ.
Διότι τους είπε ακριβώς τα εξής: (σελ. 79): ´Η επίσημη θέση της Ουάσιγκτον είναι να τον αφήσετε να φύγει. Ομως, ανεπίσημα, ως φίλος, σας συμβουλεύω να σκοτώσετε τον γιο της σκύλας (son of the bitch), διότι θα τον βρείτε ξανά μπροστά σας. Αυτός ο σκοτεινός πράκτορας να διοικεί (θεατός – αθέατος) τότε τη χώρα, όπως, τώρα (με άλλες συνθήκες) γίνεται με ανελέητο ηγέτη της τρόικας που διοικεί τη σημερινή Ελλάδα και αποφασίζει να ξεπουληθεί´.
Τότε, όμως, μετά το πραξικόπημα υποστηρίχθηκε ότι: ´Ο Ανδρέας Παπανδρέου και τρεις άλλοι βουλευτές που έχουν αναμειχθεί στην αριστερή συνωμοσία του ΑΣΠΙΔΑ θα δικαστούν και για εσχάτη προδοσία´.

Ο ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΒΟΣΚΙΔΑ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΨΥΛΛΟΙ
Ολο αυτό το κλίμα πιέσεων και οι μεθοδεύσεις της αμερικανικής πλευράς, σε βάρος της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας εκείνης της εποχής (που ήταν Γεώργιος και Ανδρέας Παπανδρέου) είχε επιβαρυνθεί από τις βαριές και προσβλητικές δηλώσεις – ύβρεις του προέδρου Τζόνσον κατά του ελληνικού Συντάγματος, της ελληνικής Βουλής και του τότε πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου.
Ο Τζόνσον τότε, προειδοποιώντας για τη Χούντα είπε, όταν τον επισκέφθηκε ο Ελληνας πρέσβης Αλέξανδρος Μάτσας και τα εξής αδιανόητα: ´Τότε, αφού θέλετε να περάσετε τη συμφωνία για τη διχοτόμηση της Κύπρου από τη Βουλή σας, ακούστε με καλά: Γαμώ το Κοινοβούλιο και το Σύνταγμά σας. Η Αμερική είναι ελέφαντας. Η Ελλάδα είναι ψύλλος. Η Κύπρος είναι ψύλλος. Αν αυτοί οι δύο ψύλλοι συνεχίσουν να ενοχλούν τον ΕΛΕΦΑΝΤΑ, ίσως ο ελέφαντας να τους χτυπήσει με την προβοσκίδα του, να τους χτυπήσει για τα καλά.
Μάτσας: ´Θα μεταφέρω τις απόψεις σας στον πρωθυπουργό. Ομως, σας είπα ήδη ποια θα είναι η απάντηση του πρωθυπουργού. Η Ελλάδα είναι Δημοκρατία. Ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να εναντιωθεί στη βούληση του Κοινοβουλίου´.
Τζόνσον: ´Επιτρέψετε μόνο να σας πω ποια να είναι η απάντησή του για να μην απαντήσει αυτά που είπατε. Αλλωστε, ποιος νομίζει ότι είναι, σε τελική ανάλυση. Δεν χρειάζομαι έναν δεύτερο ντε Γκολ. Δίνουμε πάρα πολλά δολάρια στους Ελληνες κ. πρέσβη. Αν ο πρωθυπουργός σας αρχίσει να μου κάνει κήρυγμα για τη Δημοκρατία, το Κοινοβούλιο και το σύνταγμα, ίσως αυτός, το Κοινοβούλιο και το Σύνταγμά του να μη διαρκέσουν για πολύ?

ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΔΡΟΜΟΛΟΓΗΘΗΚΕ 
Η ΝΕΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Ετσι και έγινε 3 χρόνια μετά ήρθε η Χούντα?
Για ν' αρχίσουν οι μεγάλες περιπέτειες Ελλάδας Κύπρου, που συνεχίζονται ως σήμερα. Με αυτό το πνεύμα καταδιώχθηκε ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Παρά τα λάθη του, τις ασχήμιες του και τις αυτοακυρώσεις της αλλαγής αγωνίστηκε για δημοκρατία, λαϊκή δικαιοσύνη και ισονομία, πρόοδο και -έστω και επιφανειακά εξουσία στον λαό, διά του κόμματος της Αλλαγής.
Ομως, ο Ανδρέας αντιτάχθηκε στον βίαιο Τζονσονισμό, στον Ουενισμό και σ? όλο το σύστημα των μηχανισμών των πολλών μυστικών υπηρεσιών που συνεχώς τον είχαν στο στόχαστρο για να τον εμποδίσουν να κυβερνήσει την Ελλάδα.
Ομως, η Ελλάδα απαιτούσε αλλά και ο Ανδρέας την ενσάρκωσε. Για ν? αντιταχθεί σε CIA και ΝΑΤΟ (το ίδιο συνδικάτο), στους πολέμους και στις εκμεταλλεύσεις?
Για να αποτελέσει έναν πολιτικό πρωτοπόρο και (όχι έναν πολιτικό παίκτη και διαχειριστή). Τώρα οι θέσεις του αποδεικνύονται προφητικές και οι αγώνες του για μια ανεξάρτητη Ελλάδα ξαναζητούνται τόσο από κατάλοιπα του κόμματος που ίδρυσε, αλλά και από άλλα κόμματα. Διότι ήταν ηγέτης με γνώση, πολιτικότητα και τόλμη. Διότι δεν ήταν σαράφης αλλά ανεπανάληπτος.
Αυτές οι διαστάσεις αναδεικνύονται ανοιχτά στο βιβλίο: "CIA – Ο απόρρητος φάκελος του Ανδρέα" των Ευρυβιάδη και Μ. Ιγνατίου. Ομως αυτό το βιβλίο δεν εξαντλείται μόνο με τούτο το κείμενο. Είμαι ελληνικά, δημοκρατικά, ηθικά υποχρεωμένος να γράψω το αμέσως επόμενο άρθρο μας με τα περιεχόμενα.

_________________