..............................................................."Η ευημερία της ανθρωπότητας αποτελεί πάντα το άλλοθι των τυράννων".

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

«Πολιτεία που δεν έχει σαν βάση της την παιδεία, είναι οικοδομή πάνω στην άμμο».

Αδαμάντιος Κοραής (1748 – 1833)

γιατρός και φιλόλογος, από τους πρωτεργάτες του νεοελληνικού διαφωτισμού.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012

Τι είχαμε, τι χάσαμε και τι μας μένει ακόμα...

   του Νάνου  Βαλαωρίτη     



Χάσαμε τ' αυτοκίνητα, τα κινητά μας, τα ακίνητά μας, τα επιδόματα του Πάσχα και των Χριστουγέννων. Χάσαμε τον ύπνο μας τη δουλειά μας, το μαγαζάκι, το καφενείο, την επιχείρηση, ρούχων, παπουτσιών, την ιστορία μας, το 1821, τη Σμύρνη, τη Μικρά Ασία. Χάσαμε τα καπέλα μας, την αξιοπρέπειά μας, την μπέσα μας (Μπέσαμε μούτσος...), τις πνευματικές μας αξίες, τις αξίες στο Χρηματιστήριο, τις καρέκλες μας εποχής, στο Δημοπρατήριο, τις ντουλάπες, τους καθρέφτες.
Χάσαμε τη βυζαντινή μας ταυτότητα, ως γνήσιοι Έλληνες απόγονοι εκείνων των άλλων Ελλήνων που θαυματούργησαν χωρίς δάνεια, χωρίς θέσεις στο δημόσιο, αργομισθίες στα Δέκο, στη Λυρική σκηνή, στη Δημόσια Τηλεόραση. Χάσαμε τα αυγά και τα πασχάλια μας, τα βρακιά μας τα εισοδήματα απ' τους τεράστιους φόρους, τα ξενοδοχεία μας, τα πλοία τα εμπορικά, τα πλοία της γραμμής, τη φήμη μας στο εξωτερικό, τους φίλους μας, που μας άφησαν χωρίς να το αντιληφθούμε... μια νύχτα βροχερή, συννεφιασμένη.

Τι μας έμεινε;
Ο Ήλιος ο Πρώτος, ο Δεύτερος, ο Τρίτος, ο Δήμιος μιας Πράσινης σκέψης, ο Ηλιάτορας, ο νοητός, ο αυτονόητος, μας έμειναν τα νησιά με τα καφετιά τους βράχια, που ήταν ωραία κάποτε, τα νησιά, εδώ που τα γυρεύαμε, που ψάχναμε να τα βρούμε, η θάλασσα με τα γαλάζια κύματα, με τα καράβια, τα φέρι μποτ, τα ιστιοφόρα. Μας έμεινε το φεγγάρι, αφερέγγυο και αυτό, μας έμειναν τα βουνά, τα φαράγγια, οι λίμνες, τα δάση αν δεν είχαν καεί ακόμα, οι ακρογιαλιές, οι αμμουδιές για μπάνιο, το χαρτί και το στυλό να γράφουμε τα ποίηματά μας και να τα πετάμε στο κάλαθο των αχρήστων, ποιος θα πληρώνει το χαρτί και το μελάνι, να τα δημοσιέψει.

Μας έμειναν τα ωραία κορίτσια με τα μακριά μαλλιά, και τα νέα παλικάρια, με τ' αξούριστα γένια, άνεργοι οι περισσότεροι, μας έμειναν οι επιγραφές στις πόρτες, Ανοιχτό, Κλειστό, Σύρατε, Σπρώξτε, οι παράξενες φήμες, οι φακές, τα μακαρόνια, τα καλαμαράκια, τα σουβλάκια, τα κρασιά, για να ξεχάσουμε αυτά που χάσαμε, τις φιλενάδες μας στις ξένες χώρες, τις σπουδές μας στο εξωτερικό, και τα ηχηρά παρόμοια. Μας έμεινε ο Όμηρος, αν έχουμε καιρό να τον διαβάσουμε, ο Καβάφης, ο Εμπειρίκος, ο Σεφέρης, ο Ρίτσος, ο Ελύτης, ο Καρυωτάκης, ο Καββαδίας, σας έμεινα κι εγώ, αν κάνετε έναν κόπο να με διαβάσετε.

_____________________







Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2012

"Για αυτό παρόλο που τους μισώ, γιατί δεν προέρχομαι από τη φυλή τους, δεν μπορώ να μη τους θαυμάζω και να μη τους σέβομαι και θα συνεχίσω να Μελετάω τον Πλάτωνα, τον Σωκράτη και τον Περικλή όσο θα ζω..."

Μια ελβετίδα εξηγεί γιατί μισεί τους Ελληνες


Στο βιβλίο με τίτλο «Σκυλάνθρωποι» είναι καταγεγραμμένη η ενδιαφέρουσα αφήγηση μίας Ελβετίδας, η οποία εξηγεί γιατί οι Ευρωπαίοι και γενικότερα οι ξένοι, συμπεριφέρονται με ελεεινό τρόπο κατά των Ελλήνων.
«Τα ζώα δεν συγχωρούν ποτέ στον άνθρωπο τη βελτίωση της συμπεριφοράς τους, γιατί νιώθουν ότι αυτή η βελτίωση τ’ απομακρύνει από τη φύση τους και όποτε δίνεται η ευκαιρία το μίσος εκρήγνυται».
Για να κατανοήσει ο αναγνώστης τη δήλωση, η ελβετίδα κάνει τον εξής εκπληκτικό παραλληλισμό:
«Είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει μ’ εμάς τους Ευρωπαίους και τους Έλληνες! Αν υπάρχει μια φυλή στον κόσμο που κυριολεκτικά τη μισώ αφόρητα, αυτή η φυλή είναι οι Έλληνες»! Και τεκμηριώνει την άποψή της λέγοντας ότι στα γυμνασιακά της χρόνια ένιωθε “ψυχικά καταπιεσμένη” γιατί “Οι Σοφοί μας Δάσκαλοι δεν μας δίδαξαν τίποτα που να μην το είχαν ήδη Ανακαλύψει, Εξηγήσει, να μην να μην το είχαν Τεκμηριώσει, να μην το είχαν Τελειοποιήσει οι Αρχαίοι Έλληνες”! Κι αν κάποτε ανέφεραν κανένα άλλον συγγενή της Γνώσης και της Σοφίας, που δεν ήταν Έλληνας, στο τέλος πάντα κατέληγαν ότι η Γνώση του και η Σοφία του ήταν βασισμένη επάνω στη Σοφία κάποιου Έλληνα Φιλόσοφου! 
Σιγά σιγά ένιωθα πως οι Γνώσεις μου, οι Σκέψεις μου, τα Αισθήματά μου, η Προσωπικότητά μου, ο Κόσμος μου, η Ύπαρξή μου ως το πιο έσχατο κύτταρό μου ήταν όλα επηρεασμένα, ήταν ταγμένα σε αυτό που σήμερα ονομάζουμε “*Η Φιλοσοφία των Αρχαίων Ελλήνων*”!
Αυτά όλα καταστάλαζαν στα βάθη της ψυχής της Ελβετίδας «*ένα φλογερό μίσος για καθετί το ελληνικό*»! Και η συνέχεια: «Αργότερα στο πανεπιστήμιο, η κατάσταση έγινε δραματική. Ο Ασκληπιός από τη μια, ο Ιπποκράτης απ’ την άλλη! Ο Γαληνός τη μια μέρα, ο Ορειβάσιος την επομένη! Αέτιος το πρωί, Αλέξανδρος Τραλλιανός τ’ απόγευμα! Παύλος ο Αιγινίτης από ‘δω, Στέφανος ο Αθηναίος από ‘κει. Δεν μπορούσα ν’ανοίξω βιβλίο χωρίς να βρω μπροστά μου την ελληνική παρουσία. Δεν τολμούσα να πιάσω στα χέρια μου λεξικό για να βρω μια δύσκολη, σπάνια, μια χρήσιμη, μια έξυπνη, μια όμορφη, μια μεστωμένη λέξη. Όλες ελληνικές! Και άλλες αμέτρητες σαν την άμμο τω ν θαλασσών και των ποταμών, ελληνικής κι αυτές προέλευσης! Πρόκειται για φαινόμενο ομαδικό! Έτσι αισθανόμαστε λίγο πολύ όλοι μας απέναντι στους Έλληνες. Τους μισούμε όπως τα ζώα τους θηριοδαμαστές. Και μόλις μας δίνεται η ευκαιρία χυμάμε, τους δαγκώνουμε και τους κατασπαράζουμε. Γιατί στο βάθος ξέρουμε ότι κάποτε είμαστε ζώα μ’ όλη τη σημασία της λέξης κι είναι αυτοί, οι Έλληνες, πάλι οι Έλληνες, πάντα οι Έλληνες, που μας εξώσανε από τη ζωώδικη υπόσταση και μας ανεβάσανε στην ίδια με τους εαυτούς τους ανθρώπινη βαθμίδα! Δεν αγαπάμε κάτι που θαυμάζουμε. Ρίξε μια ματιά στην ιστορία και θα διαπιστώσεις ότι όλοι οι Ευρωπαίοι, με αρχηγούς τους Λατίνους και το Βατικανό, λυσσάξαμε να τους εξαφανίσουμε τους Έλληνες από το πρόσωπο της γης! Δεν θα βρεις και δεν θα φανταστείς συνδυασμό και εγκλήματος, πλεκτάνης και παγίδας που δεν το σκαρφιστήκαμε και δεν το πραγματώσαμε για να τους εξολοθρεύσουμε! . η ιστορία με το μίσος κατά των Ελλήνων δεν ξέφτισε. Ο
σύγχρονος πολιτισμένος ά νθρωπος είναι ο ίδιος και χειρότερος. Δεν θα επιτρέψει ποτέ το Βατικαν ό, να επιβιώσει στην αυλόπορτα της Ευρώπης, στα πλευρά της Ασίας και στο κατώφλι της Αφρικής ο Ελληνισμός γιατί θεωρούν ότι τους αφαιρούμε Σεβασμό και Κύρος!
Για αυτό παρόλο που τους μισώ, γιατί δεν προέρχομαι από τη φυλή τους, δεν μπορώ να μη τους θαυμάζω και να μη τους σέβομαι και θα συνεχίσω να Μελετάω τον Πλάτωνα, τον Σωκράτη και τον Περικλή όσο θα ζω, διδάσκοντας στα παιδιά μου τη Δύναμη της Σοφίας τους και την επιρροή της στη Ζωή μας και στην Ευτυχία μας!


01 Οκτ 2012 - by Freepen8

Πέθανε ο Ερικ Χοσμπάουμ, ο "Συγγραφέας των Επαναστατών"

Μία από τις κορυφαίες μορφές του 20ού αιώνα, ο Βρετανός μαρξιστής ιστορικός Έρικ Χομπσμπάουμ, πέθανε το πρωί της Δευτέρας σε ηλικία 95 ετών.


Το τετράτομο έργο του για την ευρωπαϊκή ιστορία του 19ου και 20ού αιώνα, από τη Γαλλική Επανάσταση μέχρι την γέννηση και την πτώση της ΕΣΣΔ, θεωρείται ένα από τα κορυφαία έργα παγκοσμίως.
Αναλυτικά, από τα πιο διάσημα βιβλία του ήταν The Age of Revolution, 1789-1848 (Η Εποχή των Επαναστάσεων 1789-1848), The Age of Capital 1848-1875 (Η Εποχή του Κεφαλαίου 1848-1875), The Age of Empire 1875-1914 (Η Εποχή των Αυτοκρατοριών 1875-1914) και Age of Extremes: The Short Twentieth Century 1914-1991 ( Η Εποχή των Άκρων: Ο Σύντομος 20ος Αιώνας 1914-1991).
Το τελευταίο του βιβλίο ήταν το How to Change the World το 2011.
Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1917, από πατέρα Βρετανό πολωνικής καταγωγής και μητέρα Αυστριακή εβραϊκής καταγωγής.
Σπούδασε στη Βιέννη, το Βερολίνο, το Λονδίνο και το Καίμπριτζ.
Ήταν μέλος της Βρετανικής Ακαδημίας και της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών, επίτιμο μέλος του Kings College στο Καίμπριτζ και επίτιμος διδάκτωρ πολλών πανεπιστημίων σε αρκετές χώρες.
Όπως αναφέρει ο Guardian, o συγγραφέας δέχθηκε σφοδρή κριτική στη χώρα του, λόγω της προσήλωσής του στον μαρξισμό, ακόμα και μετά την εισβολή της ΕΣΣΔ στην Ουγγαρία, το 1956.
Aρκετά χρόνια αργότερα, ο ίδιος είπε ότι ποτέ δεν προσπάθησε να υποβαθμίσει τα αποκρουστικά πράγματα που έγιναν στη Ρωσία, ωστόσο, εξηγούσε:
«Πίστευα όταν πρωτοξεκίνησε το κομμουνιστικό σχέδιο, ότι ένας νέος κόσμος επρόκειτο να γεννηθεί εν μέσω αίματος, δακρύων και τρόμου: επανάσταση, εμφύλιος και πείνα. Χάρη στην κατάρρευση της Δύσης, είχαμε την πίστη ότι ακόμα και αυτό το πειραματικό και αρκετά σκληρό σύστημα θα δούλευε καλύτερα από το δυτικό. Είχαμε να επιλέξουμε μεταξύ αυτού και του τίποτα».

 Πηγή:"Ισκρα"

Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2012

Παιδεία online: Η Κοινωνική Γενοκτονία στην Ελλάδα

Παιδεία online: Η Κοινωνική Γενοκτονία στην Ελλάδα: Θεοφάνης Μαλκίδης *     Η Κοινωνική Γενοκτονία στην Ελλάδα και η Σύμβαση του ΟΗΕ για την Πρόληψη και την Καταστολή του Εγκλήματος τη...



Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012

Ευρωπαϊκές γλώσσες απειλούνται με ψηφιακή εξαφάνιση


Η 26η Σεπτεμβρίου έχει καθιερωθεί από το Συμβούλιο της Ευρώπης ως η Ευρωπαϊκή Ημέρα των Γλωσσών, αλλά, σύμφωνα με μια νέα ευρωπαϊκή επιστημονική έκθεση, οι 21 από τις 30 γλώσσες της Ευρώπης -μεταξύ των οποίων και η ελληνική- αντιμετωπίζουν κίνδυνο ψηφιακής εξαφάνισης. Η έρευνα κρούει τον κώδωνα κινδύνου, καθώς διαπίστωσε ότι η ψηφιακή βοήθεια για τις περισσότερες ευρωπαϊκές γλώσσες είναι ελλιπής ή απολύτως ανύπαρκτη για τους χρήστες.

Η Ευρωπαϊκή Ημέρα Γλωσσών αποσκοπεί στο να αναδείξει τη σημασία της διατήρησης και ενίσχυσης της πλούσιας γλωσσικής και γενικότερα πολιτιστικής κληρονομιάς της Ευρώπης. Η έκθεση, με την μορφή μιας σειράς Λευκών Βίβλων (με τίτλο «Γλώσσες στην Ευρωπαϊκή Κοινωνία της Πληροφορίας»), από το επιστημονικό δίκτυο ΜΕΤΑ-ΝΕΤ, το οποίο συνενώνει 60 ερευνητικά κέντρα σε 34 χώρες, επισημαίνει ότι οι γλώσσες που μιλιούνται από σχετικά μικρό ανθρώπων, κινδυνεύουν επειδή δεν έχουν τεχνολογική υποστήριξη όπως έχουν οι ευρέως χρησιμοποιούμενες γλώσσες. 
Λευκές Βίβλοι (στη διεύθυνση www.meta-net.eu/whitepapers) έχουν καταρτιστεί για τις εξής ευρωπαϊκές γλώσσες: αγγλικά, βασκικά, βουλγαρικά, γαλικιανά, γαλλικά, γερμανικά, δανικά, ελληνικά, εσθονικά, ιρλανδικά, ισλανδικά, ισπανικά, ιταλικά, καταλανικά, κροατικά, λεττονικά, λιθουανικά, μαλτέζικα, νορβηγικά (μπουκμόλ και νινόρσκ), ολλανδικά, ουγγρικά, πολωνικά, πορτογαλικά, ρουμανικά, σερβικά, σλοβακικά, σλοβενικά, σουηδικά, τσεχικά και φινλανδικά. Κάθε Λευκή Βίβλος είναι γραμμένη στη γλώσσα στην οποία αναφέρεται και είναι μεταφρασμένη στα αγγλικά.

Σύμφωνα με τη νέα μελέτη, η ισλανδική, η λετονική, η λιθουανική και η μαλτέζικη γλώσσα αντιμετωπίζουν το μεγαλύτερο εξαφάνισης σε μια ευρωπαϊκή τεχνολογική κοινωνία που ολοένα περισσότερο προωθεί τη χρήση συγκεκριμένων γλωσσών και ιδίως της αγγλικής. Όμως και άλλες γλώσσες, όπως η ελληνική, η βουλγαρική, η ουγγρική και η πολωνική, επίσης κινδυνεύουν στον σύγχρονο ψηφιακό κόσμο.

Η έρευνα του ΜΕΤΑ-ΝΕΤ, στην οποία συνέβαλαν περισσότεροι από 200 ειδικοί, αξιολογεί τον κίνδυνο για κάθε γλώσσα με βάση τέσσερα βασικά κριτήρια σε τεχνολογικό/ψηφιακό επίπεδο: την ύπαρξη αυτόματης μετάφρασης στη συγκεκριμένη γλώσσα, τη δυνατότητα φωνητικής αλληλεπίδρασης, την δυνατότητα ψηφιακής ανάλυσης κειμένου και τη διαθεσιμότητα των σχετικών ψηφιακών γλωσσικών πόρων/πηγών.

Η γλώσσα με την καλύτερη βαθμολογία στα ανωτέρω κριτήρια είναι ασφαλώς η αγγλική που απολαμβάνει την συγκριτικά καλύτερη τεχνολογική υποστήριξη (αν και όχι την καλύτερη δυνατή), γεγονός που διευκολύνει την περαιτέρω εξάπλωσή της. Ακολουθούν με ικανοποιητική ή μέτρια τεχνολογική/ψηφιακή υποστήριξη η ολλανδική γλώσσα, η γαλλική, η γερμανική, η ιταλική και η ισπανική. Η ελληνική, όπως επίσης η βασκική, η καταλανική, η πολωνική, η ουγγρική κ.α., κατατάσσονται στις γλώσσες με «αποσπασματική» μόνο υποστήριξη, γι' αυτό ακριβώς θεωρούνται γλώσσες υψηλού κινδύνου προς εξαφάνιση.

Σύμφωνα με τους επιμελητές της μελέτης Χανς Ουζκοράιτ και Γκέοργκ Ρεμ, «υπάρχουν δραματικές διαφορές στην υποστήριξη της γλωσσικής τεχνολογίας ανάμεσα στις διάφορες ευρωπαϊκές γλώσσες και τεχνολογικές περιοχές. Το χάσμα μεταξύ ‘μικρών' και ‘μεγάλων' γλωσσών ολοένα και διευρύνεται. Πρέπει να εξασφαλίσουμε τον εφοδιασμό των μικρότερων και λιγότερο πλούσιων σε ψηφιακούς πόρους γλωσσών με τις απαραίτητες βασικές τεχνολογίες, αλλιώς οι γλώσσες αυτές είναι καταδικασμένες σε ψηφιακή εξαφάνιση».
Όπως σημειώνουν οι συγγραφείς της ελληνικής μελέτης, «τα ελληνικά είναι μία από τις γλώσσες με μικρό αριθμό ομιλητών και μικρό όγκο ψηφιακών γλωσσικών πόρων και τεχνολογιών. Η κρισιμότητα της ανάπτυξης της γλωσσικής τεχνολογίας για τα ελληνικά προβάλλει έντονα μόλις κανείς εξετάσει τι ακριβώς είναι και τι προσφέρει η γλωσσική τεχνολογία, τους τρέχοντες περιορισμούς της αλλά και τις τεράστιες δυνατότητες καινοτομίας».
Ως ελπίδα αυτών των γλωσσών θεωρείται η βελτίωση και η ευρύτερη αξιοποίηση του λογισμικού γλωσσικής τεχνολογίας, το οποίο επιτρέπει τη φωνητική και τη γραπτή επεξεργασία των διαφόρων γλωσσών. Παραδείγματα αυτών των δυνατοτήτων είναι οι ηλεκτρονικοί ορθογραφικοί και συντακτικοί διορθωτές κειμένων, οι διαδραστικοί προσωπικοί «βοηθοί» των έξυπνων κινητών τηλεφώνων (π.χ. η Siri στο iPhone), τα συστήματα αυτόματης μετάφρασης, τα ηλεκτρονικά συστήματα διαλόγου των τηλεφωνικών κέντρων, οι μηχανές αναζήτησης, η συνθετική φωνή στα συστήματα πλοήγησης των αυτοκινήτων. κ.α.
Το σημαντικό, σύμφωνα με την έκθεση, είναι όλες αυτές οι δυνατότητες να προσφέρονται στους χρήστες και στη μητρική τους γλώσσα που κινδυνεύει με εξαφάνιση. Χωρίς αποφασιστική δράση, γίνεται η δυσοίωνη πρόβλεψη ότι οι γλώσσες αυτές δύσκολα θα επιβιώσουν στον ψηφιακό κόσμο του 21ου αιώνα.

__________________________
πηγή:  http://www.tvkosmos.gr/details.aspx?id=787918

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012

Το πρώτο συνεργατικό-αυτοδιαχειριζόμενο βιβλιοπωλείο στην Αθήνα είναι γεγονός!



Ο χώρος των Εκδόσεων των Συναδέλφων (αυτοδιαχειριστικού εγχειρήματος από εργαζόμενους στο χώρο του βιβλίου) όπου θα στεγαστούν οι δράσεις της έκδοσης, διακίνησης και πώλησης βιβλίων, άνοιξε τις πύλες του!

Με βιβλία δικά μας, αλλά και πολλά βιβλία της αριστερής,αντιεξουσιαστικής, οικολογικής σκέψης, λογοτεχνία, σπάνια βιβλία, περιοδικά και προσφορές. Με εκδηλώσεις για το βιβλίο, την πολιτική, την τέχνη και τον πολιτισμό.

Βρισκόμαστε Ερεσσού 35 στα Εξάρχεια και σας περιμένουμε Δευτέρα, Τετάρτη και Σάββατο από τις 10 το πρωί έως τις 3 το μεσημέρι και Τρίτη, Πέμπτη και Παρασκευή από τις 10 το πρωί έως τις 8.30 το βράδυ.

Βρείτε ό,τι δεν βρίσκετε αλλού και σε πολύ καλές τιμές!


* Θα κάνουμε και επίσημα εγκαίνια στο εγγύς μέλλον. Μείνετε συντονισμένοι!
**  Διαδώστε το γεγονός και στους φίλους σας!


________________________________________________

902 καρφιά στην καρδιά της άλλης πληροφόρησης


Της Ματίνας Παπαχριστούδη
 «Δρόμος της Αριστεράς» 


Τον κόσμο της Αριστεράς απασχόλησε πολύ το λουκέτο που έβαλε το ΚΚΕ στον τηλεοπτικό του σταθμό, τον «902 Τν». Είκοσι χρόνια μετά τη δημιουργία του, το κομμουνιστικό κόμμα κατέβασε τον πομπό και σε μια μακροσκελή ανακοίνωση του Πολιτικού Γραφείου, χρησιμοποιώντας όλα τα επιχειρήματα της μνημονιακής προπαγανδιστικής μηχανής περί οικονομικής κρίσης, εσόδων, διαφημίσεων και επιδοτήσεων, παραθέτει την ήττα του. Στη διαχείριση ενός δυναμικού Μέσου που θα μπορούσε να δράσει προπαγανδιστικά, στον αντίποδα της ολοκληρωτικής δικτατορικής κατασκευής υπηκόων στη μνημονιακή Ελλάδα.
Σαφώς και είναι δικαίωμα του ΚΚΕ να βάλει λουκέτο στο τηλεοπτικό κανάλι του. Δικό του ήταν εξάλλου. Δικές του οι αποφάσεις, δικές του οι ευθύνες.  Άλλο τόσο δικαίωμα των πολιτών, στους οποίους απευθυνόταν μαζικά (ή θα μπορούσε δυνητικά να απευθυνθεί μαζικά) να κρίνουν την επιλογή του.
Η γράφουσα είχε καταθέσει λίγο πριν τον 15Αύγουστο μια ιδέα για τη δημιουργία του «902 στα Κόκκινα». Εν ολίγοις κεντρικός άξονας ήταν να παραμείνει ενεργή η δημόσια συχνότητα που δόθηκε πριν 20 χρόνια( 1993) στο ΚΚΕ από το κράτος κι αφού το κόμμα δεν μπορούσε να στηρίξει οικονομικά τη λειτουργία του, να γίνει σύμπραξη (ούτε συνεταιρισμός, ούτε ενοποίηση, ούτε απορρόφηση) όλης της Αριστεράς, των πολιτικών κομμάτων της αρχικά, για να κρατηθεί σε λειτουργία και ζωή. Η ανάλυση του μοντέλου ελάχιστη σημασία έχει. θεωρώ πως άλλοι, πιο έμπειροι και γνώστες μπορούσαν να επεκτείνουν το συλλογισμό και από την ιδέα να προκύψει δράση. Τι άλλο είναι εξάλλου ένα Μέσο Ενημέρωσης για τους κομμουνιστές (και για τους καπιταλιστές εδώ που τα λέμε) εκτός από «συλλογικό προπαγανδιστή και οργανωτή» της δράσης τους, όπως έγραφε ο Λένιν στο «Τι να κάνουμε»;
Το θύμισε εύστοχα μετά την ανακοίνωση λουκέτου του «902 τν» το  του site anemosnaftilos.wordpress.com
Η πρόταση για τη δημιουργία μιας αριστερής τηλεόρασης δέχθηκε σφοδρή αμφισβήτηση, καλοπροαίρετης έως και στα όρια της προσωπικής προσβολής, θεωρώ γελοίο να μπω στη συζήτηση αν υπάρχει πρόθεση πίσω από την πρόταση αυτή. Το μέλημα, η ανάγκη, η απαίτηση των καιρών-το ακούμε, το μυρίζουμε, το νιώθουμε σε κάθε συζήτηση στους δρόμους της δράσης και του κινήματος- είναι να υπάρξει, να λειτουργήσει ένας τηλεοπτικός σταθμός που να αντιμάχεται με όρους τηλεόρασης, το κεντρικό προπαγανδιστικό μήνυμα των κυρίαρχων Μέσων. Να φωνάζει για την κοινωνία. Είναι τόσο απλό. Ο λαός δεν έχει φωνή. Φιμώνεται, δένεται πισθάγκωνα στην πολυθρόνα του, συνδεδεμένος στον εγκέφαλο με τα εκπεμπόμενα από τηλεοράσεως, μηνύματα.
Πιο δυνατά αισθάνονται την ανάγκη αυτή όσοι έχουν αποσυνδεθεί από την καταναγκαστική τηλεοπτική ενημέρωση, δείγμα ότι θες δεν θες, συμφωνείς δεν συμφωνείς, το «μήνυμα» η τηλεόραση το περνάει στον εγκέφαλο.
Γεγονός είναι ότι η ύπαρξη μιας δημόσιας ελεύθερης συχνότητας για ένα σταθμό της Αριστεράς θα ήταν το πρώτο βήμα. Και στο πεδίο της κατοχής τηλεοπτικών συχνοτήτων, οι εξελίξεις είναι αρνητικές για την ελευθερία του λόγου και της ενημέρωσης. Οι συχνότητες δεν παραχωρούνται πια, αλλά πωλούνται σε «πακέτο» - ψηφιακοί δίαυλοι, πολυπλέκτες σύμφωνα με τη νέα ορολογία- σε παρόχους δικτύου και αυτοί με τη σειρά τους θα νοικιάζουν τη χωρητικότητα του ψηφιακού δίαυλου που απαιτείται στους τηλεοπτικούς σταθμούς.
 Οι επικυρίαρχοι των Media προ νόησαν ήδη με τη δική τους σύμπραξη, ξεπερνώντας ανταγωνιστικά τους κωλύματα και αντιπάθειες, και δημιούργησαν κοινή πλατφόρμα. Το δικό τους πάροχο δικτύου που θα πάρει τους ψηφιακούς διαύλους. Η προΰπαρξη ελεύθερης τηλεοπτικής συχνότητας από ένα πολιτικό κόμμα πρόσφερε τη δυνατότητα να απαιτηθεί η μεταφορά του σε ψηφιακή συχνότητα.
Μπορεί πλέον η Αριστερά χωρίς τηλεοπτική ελεύθερη συχνότητα να συζητήσει και να εγκυμονήσει σχέδιο για τη λειτουργία ενός τηλεοπτικού καναλιού στην ψηφιακή εποχή; θέλω να πιστεύω πως η απάντηση είναι θετική. Το περιεχόμενο, όπως αρεσκόμαστε να λέμε, υπάρχει ήδη διάσπαρτο και αταξινόμητο. Οργάνωση, σχέδιο, μοντέλο λειτουργίας και λίγη από την ανεμελιά του ρίσκου χρειάζεται.

_______________________

Σάββατο 21 Ιουλίου 2012

Κοινό μέτωπο από συνδικαλιστές ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ. Φταίει ο καύσωνας;

Κοινή στάση τήρησαν στο Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ, υπέρ της πρότασης νόμου που κατέθεσε το ΚΚΕ για την κατάργηση των Μνημονίων, το ΠΑΜΕ, η Αυτόνομη Παρέμβαση (ΣΥΡΙΖΑ), Παρεμβάσεις-Συσπειρώσεις και τμήματα της ΠΑΣΚΕ. Όχι, μάλλον δεν είναι παρενέργεια του καύσωνα αλλά σημάδι μετατοπίσεων στο συνδικαλιστικό κίνημα. Το παράξενο είναι ότι μια τέτοια εξέλιξη περνάει στα ψιλά, αν δεν εξαφανίζεται, ακόμη και από τον αριστερό Τύπο.
Στα ψιλά των εφημερίδων και εξαφανισμένο από τις στήλες πολιτικού σχολιασμού το ακόλουθο γεγονός, το οποίο μάλλον έχει μια ιδιαίτερη συμβολική σημασία: Στο Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ συζητήθηκε την περασμένη Παρασκευή 13 Ιουλίου η κοινοβουλευτική πρωτοβουλία του ΚΚΕ να καταθέσει πρόταση νόμου για την κατάργηση των μνημονίων, του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής, των εφαρμοστικών νόμων και των δανειακών συμβάσεων. Η είδηση είναι ότι το ΓΣ της ΑΔΕΔΥ αποφάσισε κατά πλειοψηφία να καλέσει τα κόμματα της Βουλής να υιοθετήσουν την πρόταση νόμου του ΚΚΕ!

Για να σχηματιστεί αυτή η πλειοψηφία συναντήθηκαν στο «ναι» τόσο το ΠΑΜΕ όσο και η Αριστερή Παρέμβαση (ΣΥΡΙΖΑ) αλλά και οι Παρεμβάσεις-Συσπειρώσεις και τμήματα της ΠΑΣΚΕ. Η είδηση πέρασε στα ψιλά στον Ριζοσπάστη του Σαββάτου, ο οποίος αρκέστηκε να επισημάνει: «Την απόφαση αρνήθηκαν να ψηφίσουν ηγετικά στελέχη της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ» χωρίς να μας πληροφορεί για το ποιοι ψήφισαν την απόφαση.
Σχετική δημοσίευση ανέβηκε στην ιστοσελίδα «Ίσκρα», του  Αριστερού Ρεύματος του ΣΥΝ. Δηλώσεις για το θέμα έκανε το Σάββατο ο Παναγιώτης Λαφαζάνης στο ραδιοσταθμό «Στο Κόκκινο». Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ έδειξε ετοιμότητα να αξιοποιήσει την πρόταση του ΚΚΕ για να ορίσει το πεδίο συνεννόησης των δύο κομμάτων προς τα αριστερά και όχι προς την κατεύθυνση της «υπεύθυνης αντιπολίτευσης» που έχει επιλέξει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.
Αμηχανία και διαβουλεύσεις στα όργανα του κόμματος μάλλον εξηγούν τη σιγή των μέσων που διαθέτει η Κουμουνδούρου στον
Συνέχεια »
Popularity: 1% [?]
*από το: http://vathikokkino.com/

Σάββατο 14 Ιουλίου 2012

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΦΑΓΟΠΟΤΙ


Από το The Press Project

Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ




Απέναντι στη λεηλασία του εθνικού πλούτου που προωθεί με ιδιωτικοποιήσεις- εξπρές η εσωτερική τρόικα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, η Αριστερά καλείται να δώσει την πρώτη μεγάλη, μετεκλογική μάχη κάτω από τη σημαία του δημόσιου αγαθού.

Την πρώτη, σοβαρή τρικυμία στην εσωτερική τρόικα Σαμαρά- Βενιζέλου- Κουβέλη προκάλεσαν οι επιδόσεις του Γ. Στουρνάρα στο πρόσφατο Eurogroup. Δεν φτάνει που μας έφερε από τις Βρυξέλλες νέα αντιλαϊκά μέτρα ύψους 3 δις ευρώ, ο υπερκομματικός υπουργός Οικονομικών αφαίρεσε και το τελευταίο φύλλο συκής των τριών εταίρων, παραιτούμενος και από αυτήν τον τόσο ποθητή επιμήκυνση (της περιόδου δημοσιονομικής προσαρμογής). «Το τανγκό θέλει δύο», δήλωσε αφοπλιστικά ο πρώην υπάλληλος του ΣΕΒ. Αφού λοιπόν η κ. Μέρκελ δεν εννοεί να μας χαρίσει το τανγκό της επιμηκυμένης αναδιαπραγμάτευσης, μοιραία θα περιοριστούμε σε μοναχικές ηδονές, σέρνοντας το μακρύ ζεϊμπέκικο των ιδιωτικοποιήσεων: Πάρε ό,τι θέλεις παλιατζή από μια χώρα που δεν ζεί...
Προβάλλοντας το εκβιαστικό δίλημμα "είτε θα πουλήσουμε τα ασημικά της οικογένειας, είτε θα κόψουμε κι άλλο μισθούς και συντάξεις", η κυβέρνηση Σαμαρά εννοεί να επαναφέρει την Ελλάδα στα χρόνια του "αθλιέστατου προτεκτοράτου", όταν οι κάτοικοι της Αθήνας έπαιρναν ρεύμα από την ΠΑΟΥΕΡ και νερό από την ΟΥΛΕΝ. Πρέπει να ανατρέξει κανείς στη Ρωσία του Γέλτσιν για να βρει συγκρίσιμη λεηλασία του εθνικού πλούτου από τα αρπακτικά του ξένου και εγχώριου κεφαλαίου. Ο ΟΤΕ, με καθαρά κέρδη 119,7 εκ. πέρυσι, θα παραδοθεί στην Deutsche Telekom. Η ΔΕΗ, με κέρδη 558 εκ. το 2010 και 693 εκ. το 2009 προορίζεται για τις γαλλικές GFF και EdF, αλλά και για τη γερμανική Siemens, γνωστή για τις τόσο αποδοτικές επενδύσεις της στο ανθρώπινο κεφάλαιο της χώρας μας. Ο ΟΠΑΠ, ίσως η πιο κερδοφόρα εταιρεία του Δημοσίου, παίρνει σειρά να εκποιηθεί αντί τιμήματος που είναι ζήτημα αν καλύψει τα κέρδη τριών μηνών. Από την "αξιοποίηση" του Καταριανού (πρώην Ελληνικού), ολόκληρη η παράκτια ζώνη από το Φάληρο μέχρι το Σούνιο προορίζεται να γίνει μια τεράστια, αραβικών συμφερόντων τσιμεντούπολη, κατ' ευφημισμόν Αττική Ριβιέρα- κάνοντας να ωχριά ακόμη και τον Μητσοτάκη της δεκαετίας του '90, που είχε βαλθεί να δώσει το Λαγονήσι και τον Πάτροκλο στον γιο του Ισραηλινού πρωθυπουργού Αριέλ Σαρόν για να ανοίξει καζίνο.
Η μεγαλύτερη συντεχνία
Με δεδομένη την κατάρρευση των χρηματιστηριακών αξιών λόγω κρίσης (μέσα σε ένα μόνο χρόνο η μετοχή της ΔΕΗ έχασε το 75% της αξίας της), είναι φως φανάρι ότι θα πρόκειται για ιδιωτικοποιήσεις μπιρ παρά, όπως εύστοχα τόνισε από την πρώτη στιγμή ο "Ριζοσπάστης". Προς τιμήν του, ο Αλέξης Τσίπρας προειδοποίησε από το βήμα της Βουλής τους αετονύχηδες που θα βάλουν χέρι στη δημόσια περιουσία ότι "θα χάσουν τα λεφτά τους", δηλαδή ότι θα δημευτούν χωρίς αποζημίωση οι επιχειρήσεις που θα έχουν σφετεριστεί και τους πολιτικούς που θα συμπράξουν ότι "θα λογοδοτήσουν για τη λεηλασία", δηλαδή ότι θα πάνε φυλακή.
Τα μεγάλα συγκροτήματα της ενημέρωσης κατηγόρησαν την Αριστερά ότι με αυτές τις τοποθετήσεις της απομακρύνει τους "επενδυτές", στερώντας τη χώρα μας από ζωτικά αναγκαίες θέσεις εργασίας, μόνο και μόνο για να υπερασπιστεί τις συνδικαλιστικές συντεχνίες, που υποτίθεται ότι λυμαίνονται τις ΔΕΚΟ, σε βάρος των φορολογουμένων. Στην πραγματικότητα, η μεγαλύτερη συντεχνία που υπάρχει σ'αυτή τη χώρα- καναλάρχες, εφοπλιστές, τραπεζίτες και κατασκευαστικές εταιρείες που λυμαίνονται την ενημέρωση- δεν έχει κανένα πρόβλημα με τις υπαρκτές ή ανύπαρκτες συνδικαλιστικές συντεχνίες που καταγγέλλει. Το πρόβλημά της είναι ο ίδιος ο συνδικαλισμός. Αφού οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου κατάργησαν τις συλλογικές συμβάσεις και υπονόμευσαν τα συνδικάτα στον ιδιωτικό τομέα, μέσω των μνημονίων, έρχεται τώρα η κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου- Κουβέλη να εκθεμελιώσει, μέσω των ιδιωτικοποιήσεων, τον εργατικό συνδικαλισμό στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, όπου συγκεντρώνονται τα πιο ισχυρά, εναπομείναντα οχυρά του. Στόχος της είναι η μετατροπή της ελληνικής εργατικής τάξης σε ασπόνδυλη, πολτοποιημένη "μάζα" χωρίς καμιά διαπραγματευτική δύναμη απέναντι στους εργοδότες και το κράτος, ριγμένη σε ένα δυστοπικό σύμπαν "βιομηχανικού φεουδαρχισμού" του 21ου αιώνα.
Άσπρος σκύλος, μαύρος σκύλος;
Ωστόσο, η Αριστερά δεν θάπρεπε να υποτιμήσει τη συστημική προπαγάνδα γύρω από τις ιδιωτικοποιήσεις, οι οποίες αναδεικνύονται σε στρατηγικό πεδίο οικοδόμησης κοινωνικών συμμαχιών, ιδιαίτερα από το κατ' εξοχήν κόμμα του κεφαλαίου, τη Νέα Δημοκρατία. Αφού οι προηγούμενες κυβερνήσεις εξόντωσαν τα μεσαία στρώματα με την απίστευτα ληστρική φορολογία, τώρα η κυβέρνηση Σαμαρά ευελπιστεί ότι, χάρη και στα έσοδα των ιδιωτικοποιήσεων, θα καταφέρει να λασκάρει λιγουλάκι τον φορολογικό ζουρλομανδύα, ώστε να προσεταιριστεί τους κατά τι ανακουφισμένους μικρομεσαίους, κατά τον γνωστό μύθο του Χότζα. Παράλληλα, απευθύνεται προς τους ανέργους, τα περιθωριοποιημένα και πολιτικά καθυστερημένα εργατικά στρώματα (στα θολά νερά των οποίων αλιεύει και η Χρυσή Αυγή), καλλιεργώντας τα πιο ταπεινά αντανακλαστικά τους, στο στιλ "γιατί να υποφέρω εγώ και όχι οι δημόσιοι υπάλληλοι που κάθονται". Δυστυχώς, τη συστημική προπαγάνδα αυτού του είδους διευκολύνουν, φυσικά άθελά τους, "υπερεπαναστατικές" τοποθετήσεις τμημάτων της Αριστεράς, που "δεν τρελαίνονται" κι αν οι επιχειρήσεις περάσουν από τον συλλογικό καπιταλιστή, το κράτος, στον ατομικό καπιταλιστή μέσω ιδιωτικοποιήσεων- κατά το "άσπρος σκύλος, μαύρος σκύλος, όλοι οι σκύλοι μια γενιά".
Στην πραγματικότητα, οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα και οι μικρομεσαίοι επαγγελματίες όχι μόνο δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα από τις ιδιωτικοποιήσεις, αλλά θα πληρώσουν και αυτοί, έστω και έμμεσα, το τίμημα από τις εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα που θα επακολουθήσουν. Τα παιδιά τους θα έχουν λιγότερες θέσεις εργασίας να διεκδικήσουν, τα μαγαζιά τους λιγότερους πελάτες να εξυπηρετήσουν κι οι ίδιοι θα κληθούν να πληρώσουν ακριβότερα αύριο το ρεύμα, το νερό, τα εισιτήρια και πάει λέγοντας.
Πολλά μπορει΄να καταλογίσει κανείς στις ΔΕΚΟ που φορτώθηκαν τα ρουσφέτια και τη διαφθορά του πελατειακού κράτους ΠΑΣΟΚ και ΝΔ (γιατί βέβαια δεν κυβερνούσαν την Ελλάδα από το 1974 ο Τσίπρας και η Παπαρήγα). Γεγονός παραμένει όμως ότι αυτές οι ΔΕΚΟ, χάρη στην επινοητικότητα των τεχνικών του ΟΤΕ και τον μόχθο των εναεριτών της ΔΕΗ, έφτιαξαν τις υποδομές που υπάρχουν σήμερα σ'αυτή τη χώρα και τις οποίες λυμαίνονται τα λαμόγια των ιδιωτικών εταιρειών κινητής τηλεφωνίας, που δεν πόντισαν ούτε μια καινούργια οπτική ίνα, απλά παρασιτούν πάνω στο δίκτυο του ΟΤΕ. Κάτι ανάλογο συμβαίνει με τους λομπίστες των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) που αρμέγουν τη ΔΕΗ και φορτώνουν στους φορολογόμενους χρέη χάρη στη μονοπωλιακή σχέση επιδοτούμενης χρηματοδότησης που τους χάρισαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις: Παράγουν ενέργεια όσο φυσάει αέρας και στη συνέχεια την πουλάνε στη ΔΕΗ.. 2,5 φορές πιο ακριβά από όσο κοστίζει στη ΔΕΗ η παραγωγή ενέργειας στις θερμοηλεκτρικές της μονάδες! Κι ύστερα έρχεται ο λογαριασμός της ΔΕΗ που περιέχει το μυστηριώδες "τέλος ΑΠΕ", κι ο καταναλωτής πληρώνει πανάκριβα την κιλοβατώρα όχι εξ αιτίας του Φωτόπουλου, αλλά γιατί επιδοτεί εν αγνοία του τα ιδιωτικά λαμόγια- αλλά καταριέται τη ΔΕΗ και γενικώς τους δημοσίους υπαλλήλους για την κακή του τύχη!
Ιδιωτικά βίτσια, δημόσιες αρετές
Το κυριότερο που οφείλει να εξηγήσει στον κόσμο η Αριστερά εν όψει της μάχης που έρχεται είναι ότι αυτό που θα κριθεί δεν είναι αν μας αρέσει η σημερινή κατάσταση των ΔΕΚΟ (και ασφαλώς έχουμε πάμπολλους λόγους να μην μας αρέσει), αλλά αν θα υπάρχει σ'αυτή τη χώρα η έννοια και η ουσία του δημόσιου αγαθού. Πρέπει να είναι το νερό, ο ηλεκτρισμός, το τηλέφωνο, το Ίντερνετ, οι συγκοινωνίες κ.α. δημόσια αγαθά, εγγυημένα από το κράτος για όλους τους πολίτες, ή μπορούμε να τα αφήσουμε στο έλεος των ιδιωτικών εταιρειών- όπως έκανε η Θάτσερ με τους σιδηρόδρομους, που ξεχαρβαλώθηκαν μέσα σε λίγα χρόνια και επανακρατικοποιήθηκαν στη συνέχεια, ή όπως έκανε ο Ρίγκαν με την ηλεκτρική ενέργεια, για να βυθιστούν σε αλλεπάλληλα μπλακ άουτ το Λος Άντζελες και η Νέα Υόρκη; Πρέπει να είμαστε όλοι ίσοι όταν πρόκειται για τη μόρφωση των παιδιών μας ή όταν βρισκόμαστε απέναντι στο θάνατο- κάτι που σημαίνει κατάργηση κάθε μορφής ιδιωτικής εκπαίδευσης και υγείας- ή πρέπει να μορφώνονται και να ζουν μόνο όσοι έχουν χρήματα;
Επομένως, η μάχη κατά των ιδιωτικοποιήσεων, η πρώτη μεγάλη μετεκλογική δοκιμασία της Αριστεράς, πέρα από την προφανή οικονομική και κοινωνική σημασία της, φορτίζεται από έντονο ιδεολογικό- αξιακό περιεχόμενο με πυρήνα το δημόσιο αγαθό (res publica), που αποτελεί την ουσία της Δημοκρατίας (Republic), σε αντιδιαστολή με την ολιγαρχική επιβολή των ιδιωτικών συμφερόντων. Αν ο μοναχικός ιδιώτης- καταναλωτής είναι το πρότυπο του καπιταλισμού, ο συλλογικός παραγωγός- πολίτης είναι ο ήρωας της σοσιαλιστικής δημοκρατίας του αύριο. Η ανάγκη ενός ισχυρού, ενιαίου μετώπου της Αριστεράς και του κόσμου της εργασίας για να κερδηθεί η μάχη κατά των ιδιωτικοποιήσεων είναι αυτονόητη και η δυνατότητα για ένα τέτοιο μέτωπο προφανής. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα!
Υ.Γ. Προς οίον αφορά: "Επτά φορές κλείνες τα μάτια. Την όγδοη, καταδικάζεις μονομιάς" (Μπ. Μπρεχτ).

Κυριακή 8 Ιουλίου 2012

Γιατί πρέπει να αγοράζουμε ελληνικά προϊόντα και υπηρεσίες και να μένουμε στην Ελλάδα…




του Θόδωρου Κατσανέβα
καθηγητή οικονομικών 
στο ΠΑΝ/ΜΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ





Η προτίμηση των ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών, αποτελεί σήμερα  πρώτιστη ανάγκη για να βγούμε από το φαύλο κύκλο της ύφεσης, της ανεργίας,της φτώχειας, των ελλειμμάτων, των βασάνων του Μνημονίου και της υποτέλειας στους ξένους. 

Αυτό δεν αποτελεί αόριστο ιδεολόγημα, αλλά κοινή λογική και πρακτική εφαρμογή. Η εγχώρια οικονομία είναι ένα κύκλωμα όπου συναλλάσσονται οι παραγωγοί (επιχειρήσεις) και οι καταναλωτές (πολίτες). Όταν οι καταναλωτές αγοράζουν προϊόντα από το συγκεκριμένο κύκλωμα της εγχώριας οικονομίας, οι παραγωγοί ( επιχειρήσεις) για να ανταποκριθούν στην αυξημένη ζήτηση προσλαμβάνουν πολίτες (καταναλωτές). 
Όταν οι τελευταίοι με τα εισοδήματα που απέκτησαν αγοράζουν και νέα προϊόντα από το ίδιο κύκλωμα, δημιουργούν νέα ζήτηση προϊόντων και υπηρεσιών, που με τη σειρά της έχει ως αποτέλεσμα την πρόσληψη και νέων πολιτών (καταναλωτών). 
Έτσι, δημιουργείται ένας ανοδικός οικονομικός κύκλος προς όφελος και των δύο πλευρών, αλλά και του κράτους που εισπράττει περισσότερους φόρους και ασφαλιστικές εισφορές.
Με συνέπεια να είναι δυνατή η μείωση ή και εξάλειψη των ελλειμμάτων, η διεύρυνση των δαπανών παροχών για την παιδεία, την πρόνοια, την υγεία, κλπ., η προώθηση των επενδύσεων που αυξάνουν την απασχόληση, κλπ.
Η διαδικασία αυτή σπάει όταν οι καταναλωτές (πολίτες), αγοράζουν προϊόντα και υπηρεσίες έξω από το συγκεκριμένο κύκλωμα της εγχώριας οικονομίας, αγοράζουν δηλ. εισαγόμενα ή ταξιδεύουν για τουρισμό στο εξωτερικό. 
Αυτό, οδηγεί σε μείωση της ζήτησης των εγχώριων προϊόντων και υπηρεσιών και κατ’ επέκταση σε απολύσεις εργαζομένων. 
Αγοράζοντας εισαγόμενα ή ταξιδεύοντας στο εξωτερικό, οδηγούμε στην ανεργία συμπολίτες μας, ενώ βοηθάμε την ανάπτυξη των ξένων οικονομιών. 
Δεν μπορεί να δεχόμαστε μοιρολατρικά τη συνεχή συρρίκνωση μέχρι εξαφάνιση της ελληνικής παραγωγής. Αν εξαρτιόμαστε μόνο από εισαγωγές, τόσο το χειρότερο για εμάς. 
Απλώνουμε συνεχώς το χέρι για να μας δανείσουν οι ξένοι ώστε να αγοράζουμε τα προϊόντα τους. 
Αλλά «τα δάνεια τους ανθρώπους τους μετατρέπουν σε δούλους», όπως θα έλεγε και ο Μέανδρος.
Είναι γεγονός ότι υπάρχουν αρκετά ή πολλά προϊόντα που δεν παράγονται στη χώρα μας και γι’ αυτό είμαστε υποχρεωμένοι να τα αγοράσουμε από το εξωτερικό. 
Όμως, υπάρχουν πολλά εγχώρια που είναι ισάξια ή και καλύτερα από τα ξένα. 
Είναι παράλογο να είμαστε ελλειμματικοί ακόμα και στο ισοζύγιο γεωργικών προϊόντων και τροφίμων, με δεδομένο ότι τουλάχιστο στον τομέα αυτό κάθε άλλο παρά υστερούμε. 
Είναι ανεπίτρεπτο να υπάρχουν αρκετοί Έλληνες που επιλέγουν διακοπές στο εξωτερικό, την ίδια ώρα που ελληνικοί τουριστικοί παράδεισοι είναι ανενεργοί. 
Σήμερα, οι εισαγωγές είναι υπερδιπλάσιες των εξαγωγών μας και αυτό πρέπει όλοι να βοηθήσουμε να ανατραπεί. 
Μόνο το 20% των εισαγόμενων αν υποκατασταθούν από εγχώρια, η ελληνική οικονομία θα έχει όφελος περίπου 10 δις ευρώ το χρόνο. 
Με το ποσό αυτό, θα μπορούσαν να καλυφθούν οι συνολικές δαπάνες (αμοιβές, ασφαλιστικές εισφορές κλπ) για 600.000 νέες θέσεις εργασίας.
Για τους λόγους αυτούς, Επιμένουμε Ελληνικά, λογικά, δυνατά ή και φανατικά. Οφείλουμε να αγοράζουμε ελληνικά προϊόντα και υπηρεσίες γιατί απλούστατα έτσι στηρίζουμε τον εαυτό μας, το σπίτι μας, τη χώρα μας.  Κάθε ποσό χρημάτων που δαπανάμε σε εισαγόμενα, χάνεται από τον τόπο αυτό. Κλείνει ελληνικές επιχειρήσεις. 
Προσθέτει και άλλες ουρές ανέργων. Οδηγεί σε μεγαλύτερη φτώχεια, ανεργία, αδιέξοδα, απελπισία. Μας αναγκάζει να γινόμαστε επαίτες δανεικών από τους ξένους που μας μεταβάλλουν σε υποτελείς τους. 
Κάθε ποσό χρημάτων που δαπανάμε για την αγορά ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών δίνει ανάσα ζωής σε ελληνικές επιχειρήσεις, δουλειές σε δικούς μας ανθρώπους, σε συμπολίτες, σε μέλη της οικογένειάς μας. 
Σκεφτείτε:  αν 10 εκ. πολίτες δαπανήσουν μόνο 100 ευρώ το χρόνο σε ελληνικά προϊόντα, υπηρεσίες ή τουριστικούς προορισμούς, αυτό σημαίνει έσοδα 1 δισ. ευρώ. 
Απ’ αυτά, λίγο περισσότερο από τα μισά περίπου, δηλ. 600 εκ. ευρώ, στηρίζουν 60.000 θέσεις εργασίας.
Γι’ αυτό, όταν αγοράζουμε οτιδήποτε, αναζητούμε επίμονα τα ελληνικά προϊόντα. Επιλέγουμε συνειδητά το ρύζι, τα μακαρόνια, η σοκολάτα, το κρέας, κλπ., να είναι ελληνικά. 
Γιατί όχι, αλλάζουμε και κάποιες συνήθειες. 
Μπορούμε λχ., να προτιμήσουμε το ελληνικό κρασί ή το τσίπουρο από το ουίσκι! 
Εφέτος περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ταξιδεύουμε μόνο στην Ελλάδα. 
Επιλέγουμε για τις διακοπές μας έναν προορισμό από τη μαγική μας χώρα. 
Την ομορφότερη χώρα του κόσμου, που σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, χρειάζεται τη στήριξή μας. 
Εφέτος δεν ταξιδεύουμε στο εξωτερικό. 
Περιορίζουμε όσο γίνεται τις αγορές εισαγόμενων. 
Στηρίζουμε το σπίτι μας που περνάει δύσκολες ώρες. 
Στηρίζουμε τη χώρα αυτή που όσο και αν μας πληγώνει κάποτε, είναι δική μας, έρχεται από πολύ παλιά και έχει δικαίωμα στο μέλλον. 
Το οφείλουμε στον εαυτό μας και πάνω απ’ όλα στα παιδιά μας. 
Και ας μη ρωτάμε μόνο τι κάνει η χώρα μας για εμάς, αλλά και τι κάνουμε εμείς για τη χώρα μας.



_______________________
* από ALXIMISTIS

Παρασκευή 29 Ιουνίου 2012

Resistance Festival 2012: Το μέλλον είναι τώρα!

Γεωπονική Σχολή, Ιερά Οδός, Παρασκευή 29, Σάββατο 30 Ιουνίου και Κυριακή 1 Ιουλίου

Μέσα σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή για τον ελληνικό λαό, αλλά και των λαών της Ευρώπης και του κόσμου, και μόλις λίγες μέρες μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου, θα διεξαχθεί και φέτος η 5η Διεθνής Συνάντηση Κινημάτων, Resistance Festival 2012. Θα λάβει χώρα στη Γεωπονική σχολή της Αθήνας την Παρασκευή 29, Σάββατο 30 Ιουνίου και την Κυριακή 1 Ιουλίου.
Στα 5 χρόνια που μετράει μέχρι σήμερα, το Resistance έχει γίνει τόπος συνεύρεσης, δικτύωσης και ανταλλαγής εμπειριών κινημάτων και οργανώσεων από δεκάδες χώρες του κόσμου. Φέτος το φεστιβάλ θα διεξαχθεί μέσα σε ιδιαίτερες συνθήκες για την Ελλάδα και τον λαό της. Η αριστερά, το λαϊκό κίνημα, η κοινωνία βρίσκονται σε μια πορεία μετάβασης που σημαδεύεται από την ανάδειξη ενός μεγάλου πολιτικού ρεύματος αντίστασης και ανατροπής. Παράλληλα η Ελλάδα έχει γίνει σημείο αναφοράς για όλους τους προοδευτικούς ανθρώπους του κόσμου. Οι διεργασίες αυτές, εγχώριες και διεθνής, θα αποτελούν το περιεχόμενο των συναντήσεων τις τρείς μέρες του φεστιβάλ.

Από την Ελλάδα στις εκδηλώσεις του φεστιβάλ συμμετέχουν οι: Αλέξης Τσίπρας, πρόεδρος Κ.Ο. ΣΥΡΙΖΑ, Σοφία Σακοράφα, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ, Ευτύχης Μπιτσάκης, φιλόσοφος, Ρούντι Ρινάλντι, εκδότης της εφημερίδας Δρόμος της ΑριστεράςΛουκάς Αξελός, εκδότης, Δημήτρης Κοδέλας, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννης Θεωνάς, Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ, Βασίλης Χατζηλάμπρου, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ, Βασιλική Κατριβάνου, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ, Σία Αναγνωστοπούλου, ιστορικός, Σταύρος Κωνσταντακόπουλος, κοινωνιολόγος, Κωσταντίνος Μίχος, χορογράφος, Νίκος Ξυδάκης, δημοσιογράφος-κριτικός τέχνης, Έλενα Πατρικίου, ιστορικός-σκηνοθέτις, Γιάννης Φούντας, αναλυτής-προγραμματιστής, Μπάμπης Κουγεμήτρος, φωτογράφος, ΧάρηςΣμυρνιώτης, πρόεδρος Συνδικάτου Εργαζομένων ΙΓΜΕ, Βασίλης Τσιμπίδης, μέλος Δ.Σ. Συνδικάτου Μεταλλεργατών Πειραιά και Νήσων (Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη), Μιχάλης Τζίμας, πρόεδρος Πανηπειρωτικού Κτηνοτροφικού Συνεταιρισμού.
Επίσης συμμετέχουν εκπρόσωποι των κινήσεων: Εθελοντική Ομάδα Δράσης Ν. ΠιερίαςΕλεύθερος Κοινωνικός Χώρος «Βοτανικός Κήπος»-Πετρούπολη, Κίνηση Αλληλεγγύης Κατοίκων και Εργαζομένων ΦυλήςΠρωτοβουλία Αλληλεγγύης Πολιτών Δήμου Φυλής.
Από το εξωτερικό συμμετέχουν εκπρόσωποι των: Occupy Wall StreetΗΠΑ / Front de GaucheΓΑΛΛΙΑ / Die LinkeΓΕΡΜΑΝΙΑ / Βloco de Esquerda,ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ / Λαϊκή Σοσιαλιστική ΣυμμαχίαΑΙΓΥΠΤΟΣ / Κ.Κ. ΕργατώνΤΥΝΗΣΙΑ / Δημοκρατικός ΔρόμοςΜΑΡΟΚΟ / Επαναστατικό Κ.Κ.,ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ / Νέο Κ.Κ.ΑΪΤΗ / Ρεπουμπλικανική ΑριστεράΚΑΤΑΛΟΝΙΑ / Σοσιαλιστική Πλατφόρμα των ΚαταπιεσμένωνΤΟΥΡΚΙΑ / Κίνημα Αφρικανών ΕργαζομένωνΣΕΝΕΓΑΛΗ / Ένωση Νέων ΜεταναστώνΡΕΪΝΙΟΝ / Κόκκινο ΚόμμαΝΟΡΒΗΓΙΑ / Νεολαία RebellΓΕΡΜΑΝΙΑ / Νέο Σοσιαλιστικό ΚίνημαΓΕΩΡΓΙΑ / Κίνημα M-15, ΚΑΤΑΛΟΝΙΑ
Στους χώρους του φεστιβάλ και τις τρεις μέρες θα φιλοξενηθεί η φωτογραφική έκθεση του Μπάμπη Κουγεμήτρου για το Κέντρο Υποδοχής Προσφύγων Λαυρίου με τίτλο: «Επόμενη Στάση: Λαύριο».
Επίσης και τις τρείς μέρες του φεστιβάλ θα λειτουργεί παιδότοπος για τους μικρούς φίλους του Resistance Festival. Την Παρασκευή 29/6, στις 19:00, θα έχει αφήγηση παραμυθιού και θεατρικό παιχνίδι με την Ηλέκτρα Μήτσουρα. Το Σάββατο 30/6, στις 19:00, θα έχει θεατρικό παιχνίδι και στις 20:00 κατασκευές με γυψόγαζες με την Ηλέκτρα Μήτσουρα. Την Κυριακή 1/7, στις 19:30 θα έχει την παράσταση κουκλοθέατρου «Ο Μορμόλης» από την θεατρική ομάδα Ουτοπία (Πληροφορίες για την παράσταση στο http://outopia2.blogspot.gr) και στις 20:30 κατασκευή γαντό(καλτσο)κουκλας με την Ηλέκτρα Μήτσουρα. 
Επίσης στους χώρους του φεστιβάλ θα λειτουργεί μπαρ, ταβέρνα, βιβλιοπωλεία και διεθνής κουζίνα.

Είσοδος 5 ευρώ, το τριήμερο 10 ευρώ
Πιο αναλυτικές πληροφορίες στο www.resistancefestival.gr

Σάββατο 16 Ιουνίου 2012

Η ριζοσπαστική αριστερά ενώπιον κυβερνητικών ευθυνών


του Γιώργου Η. Παπαηλιού 
Δικηγόρου-Διδάκτορα Νομικής


Μετά το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών της 6 ης Μαϊου, ένα νέο πολιτικό σκηνικό διαμορφώνεται : Η δεινή ήττα των πυλώνων του δικομματισμού, της ν.δ. και του πα.σο.κ., τους αφαιρεί τη δυνατότητα της, «αυτονόητης» μέχρι τότε, εναλλαγής στη διαχείριση της κυβερνητικής εξουσίας, ενώ ο πολιτικός φορέας της ριζοσπαστικής αριστεράς, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΕΚΜ, ανερχόμενος στη δεύτερη θέση κατάταξης των πολιτικών κομμάτων, με δύο ποσοστιαίες μονάδες διαφορά από την πρώτη ν.δ. και αναδεικνυόμενος πρώτη δύναμη στο χώρο της αριστεράς, εκ των πραγμάτων αναλαμβάνει κεντρικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα.


Η, μέχρι τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, μη σχηματοποιημένη  έντονη αντίθεση της ελληνικής κοινωνίας προς τις καταστροφικές πολιτικές των «μνημονίων», οδήγησε το εκλογικό σώμα, να επιλέξει και να επιβάλει την ανάδειξη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΕΚΜ, προκειμένου αυτός να οργανώσει την, εκ μέρους των λαϊκών κοινωνικών δυνάμεων, έμπρακτη αμφισβήτηση της ασκούμενης νεοφιλελεύθερης πολιτικής.

Αυτή η επιλογή, να αναδείξει το νέο πολιτικό υποκείμενο που μπορεί να αναλάβει το βάρος της εκπροσώπησης της άλλης πολιτικής πρότασης, υπήρξε προϊόν ώριμης σκέψης των πολιτών, δεδομένου ότι είχαν προηγηθεί έντονες κοινωνικές διεργασίες για την ανατροπή των «μνημονιακών» πολιτικών και την αλλαγή πλεύσης της χώρας.

Στις βουλευτικές εκλογές της 17 ης Ιουνίου, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΕΚΜ καλείται, όχι απλά να εκφράσει, τη συνολική αντίθεση τωνλαϊκών κοινωνικών δυνάμεων προς τη «μνημονιακή» νεοφιλελεύθερη πολιτική, αλλά και να  μετασχηματίσει αυτή την αντίθεση σε σχέδιο κυβερνητικής πολιτικής. Η εκ μέρους του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΕΚΜ κατάθεση ενός ολοκληρωμένου, συγκροτημένου και επεξεργασμένου προγράμματος κυβερνητικής πολιτικής  αποδεικνύει την πρόθεση και την ετοιμότητά του να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες.  

Ενόψει των επικείμενων εκλογών και προ του «κινδύνου», να αναδειχτεί πρώτο κόμμα ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΕΚΜ και να σχηματιστεί αριστερή-προοδευτική κυβέρνηση με πυρήνα το κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς, το σύστημα εξουσίας «παίζει τα ρέστα του» με τη ν.δ., ώστε αυτή να αναδειχτεί πρώτο κόμμα και να εξασφαλίσει το βάσει του ισχύοντος εκλογικού νόμου πλεονέκτημα των πενήντα εδρών.

Έτσι, ενώ μέχρι τις 6 Μαϊου, για τη ν.δ. και το πα.σο.κ., τα «μνημόνια», που τα εμφάνιζαν ως αποτέλεσμα σκληρής !!! και αποτελεσματικής !!! διαπραγμάτευσης εκ μέρους τους, έπρεπε να εφαρμοστούν, διότι αποτελούσαν τις «κόκκινες γραμμές» των δανειστών, μετά το εκλογικό αποτέλεσμα, τα δύο «μνημονιακά» κόμματα εξαγγέλλουν επαναδιαπραγμάτευση του περιεχομένου των «μνημονίων» !!! πάντως στο πλαίσιο αυτών, διότι άλλως, όπως ισχυρίζονται, η χώρα θα βρεθεί εκτός ευρωζώνης !!!            

Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της τρέχουσας προεκλογικής περιόδου, το μνημονιακό σύστημα εξουσίας, εσωτερικού και εξωτερικού, έχει θέσει στο στόχαστρο αποκλειστικά τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΕΚΜ, δηλαδή τον πολιτικό φορέα που κατόρθωσε να εκφράσει, προς το παρόν εκλογικά αλλά πάντως πολιτικά, έγκυρα και αποτελεσματικά εκείνα τα κοινωνικά στρώματα, που, ως θύματα των «μνημονιακών» πολιτικών, έχουν παύσει να εκπροσωπούνται κυρίως από το πα.σο.κ. αλλά και από τη «λαϊκή δεξιά» της ν.δ.. Και τείνει να τα εκφράσει, μέσω μιάς πολιτικής κατάργησης των «μνημονίων» και εφαρμογής ενός πολιτικού σχεδίου με αριστερό προσανατολισμό και προοπτική.
Η κινητοποίηση ενός μηχανισμού προπαγανδιστικής φρενίτιδας, με κύρια στοιχεία τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας και των θέσεων του αντιπάλου, τη συκοφάντησή του, τη μονομέρεια, τη θέση ψευδοδιλημμάτων, τις απειλές, τους εκβιασμούς και την εμπάθεια, αποτελεί το «σήμα κατατεθέν» αυτής της προεκλογικής περιόδου. Στην πρώτη γραμμή, οι εταίροι-δανειστές της χώρας, που παρεμβαίνουν με ωμό τρόπο στον προεκλογικόν αγώνα  και τα κυρίαρχα συστημικά Μ.Μ.Ε. που αδίστακτα προσπαθούν, μέσω της καλλιέργειας κλίματος φόβου, να χειραγωγήσουν το εκλογικό σώμα. Σκοπός, η εμφάνιση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΕΚΜ ως «φόβητρου» που θα οδηγήσει τη χώρα στην καταστροφή, εκτός ευρωζώνης, και συνακόλουθα η εκλογική αποδυνάμωσή του.
Σ΄ αυτό το πλαίσιο, με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΕΚΜ να διεκδικεί τη διακυβέρνηση του τόπου, τίθεται πλέον κατά τρόπο άμεσο το ουσιαστικό διακύβευμα της επικείμενης νέας εκλογικής αναμέτρησης, που δεν διαφέρει  από αυτό της προηγούμενης.
Ή συνεχίζεται η «μνημονιακή» νεοφιλελεύθερη πολιτική, με συνέπεια τη μετατροπή του τόπου σε πολιτική, οικονομική και  κοινωνική «έρημο».Ή ανατρέπεται αυτή η πολιτική και επιβάλλεται το αριστερό σχέδιο διακυβέρνησης που να υπερβαίνει το υπάρχον σύστημα εξουσίας,  απεγκλωβίζοντας τη χώρα από τα αλλεπάλληλα «μνημόνια» και διαμορφώνοντας μία πολιτική παραγωγικής ανασυγκρότησης που να ανταποκρίνεται στις ιδιαιτερότητες και στα συγκριτικά πλεονεκτήματα του τόπου, επιμερίζοντας δίκαια τα οικονομικά βάρη και τα οικονομικά οφέλη.
Η πρόκληση για τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΕΚΜ και η ευθύνη του έναντι της χώρας και του λαού είναι μεγάλες. Ως κύριος πολιτικός εκφραστής των λαϊκών κοινωνικών δυνάμεων και ως εν δυνάμει κυρίαρχη κυβερνητική δύναμη, οφείλει να σταθεροποιήσει την κοινωνική συμμαχία των λαϊκών, μεσαίων και κατώτερων, στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας, των δυνάμεων της δημιουργίας, της εργασίας και της νέας γενιάς και να την αξιοποιήσει κατά τρόπο αξιόπιστο ως έναν αποτελεσματικό συνασπισμό εξουσίας, που θα ανατρέψει τη διαπλεκόμενη συμμαχία του χρηματοπιστωτικού τομέα, των κυρίαρχων μέσων μαζικής ενημέρωσης και του «μνημονιακού» πολιτικού συστήματος με όλους τους πρόθυμους πόλους του και θα εφαρμόσει ένα σχέδιο για την εκ βάθρων ανασύνταξη του πολιτικού συστήματος, την ανασυγκρότηση της οικονομίας με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης και τη διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής.